*Anant Deo;Wai.10/01/2017.* ⛳🕉🌺🙏🏼🙏🏼🙏🏼🌺🕉⛳
*श्री कृष्णा माहात्म्य - प्रस्तावना*
💥💥💥💥💥💥💥💥💥
*विष्णूंच्या चरणांपासून कृष्णा नदी उत्पन्न झाली म्हणून तिचे पाणी विष्णुपादोदक आहे. त्यामुळे गंगेपेक्षाही तिचे महत्त्व अधिक आहे.*
🔔🔔🔔🔔🔔🔔🔔🔔🔔
भगवान वेदव्यासांनी समस्त मानवजातीला आत्मिक समाधान प्राप्त करून देण्यासाठी अठरा पुराणे रचिली. त्यामध्ये स्कन्दपुराण हे फार मोठे म्हणजे सुमारे ८१ हजार श्लोक असलेले व अनेक तीर्थक्षेत्रांची महती वर्णन करणारे आहे. स्कन्द उपपुराण म्हणून देखील सुमारे १ लाख श्लोकांचे आहे, असे संशोधकांचे मत आहे. परंतु ते सध्या पूर्णपणे उपलब्ध नाही. सूतसंहिता, सह्याद्रिखंड इत्यादि काही भाग उपलब्ध आहेत.
स्कन्दपुराणामध्ये श्रीकृष्णानदीचे माहात्म्य ६० अध्यायात वर्णन केलेले आहे. त्यामध्ये वाई (वैराजक्षेत्र), लिंब-गोवे, माहुली, कराड, नरसोबाची वाडी (अमरेश्वर), औदुंबर (भुवनेश्वरी) इत्यादि तीर्थक्षेत्रांचे महत्त्व मार्मिक कथा सांगून वर्णन केले आहे.
सनातन धर्माच्या तत्त्वानुसार कृत, त्रेता, द्वापार, कलि या युगांमध्ये मानवाची सत्प्रवृती, मानसिक व शारीरिक कार्यक्षमता यांचा उत्तरोत्तर र्‍हास होत असतो. त्यामुळे मानवाकडून पाप जास्त होत असते; परंतु सामर्थ्य कमी होत असल्याने कृच्छ्र-चान्द्रायणादि शरीरकष्टाची प्रायश्चिते करून पापक्षालन करणे अशक्य असते. म्हणून कृष्णास्नान, कृष्णाजलपान, एवढेच काय पण केवळ कृष्णानदीच्या स्मरणाने देखील पातकांपासून मानवाची मुक्ती होते. याच उद्देशाने प्रत्यक्ष भगवान विष्णूच कृष्णानदीस्वरूप झाले व त्यांच्याच आज्ञेने ब्रह्मदेवाने नदी-सागरादी तीर्थक्षेत्र मानवाच्या पापक्षालनार्थ उत्पन्न केली असे कृष्णामाहात्म्यात सांगितले आहे.
या नदीच्या परिसरात जगाच्या उद्धारार्थ देवादिकांनी वस्ती केली. तीच वाई, माहुली, कराड इत्यादी तीर्थक्षेत्र होत. काशीविश्वेश्वरादी देवांचे येथे वास्तव्य झाले म्हणून वाईला दक्षिणकाशी असे म्हणतात.
श्रीकृष्णानदीस सात घाट असून प्रत्येक घाटावर श्रीकृष्णामहोत्सव सुमारे पाच ते सात दिवस साजरा होत असतो. कृष्णेचे पाणी अत्यंत पवित्र आहे. विष्णूंच्या चरणांपासून गंगा उत्पन्न झाली म्हणून तिचे पाणी विष्णुपादोदक आहे. त्यामुळे गंगेपेक्षाही तिचे महत्त्व अधिक आहे.
💢⭕💢⭕💢⭕💢⭕💢
*!!श्री कृष्णा माहात्म्य!!*
*अध्याय १*
🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁
*विष्णूंच्या चरणांपासून कृष्णा नदी उत्पन्न झाली म्हणून तिचे पाणी विष्णुपादोदक आहे. त्यामुळे गंगेपेक्षाही तिचे महत्त्व अधिक आहे.*
☘☘☘☘☘☘☘☘☘
*!!श्रीगणेशाय नमः!!*
श्रीकृष्णावेण्यै नमः ॥ ॐ नमोजी गजानना ॥ आदिपुरुषा गौरिनंदना ॥ पूर्ण करिसी भक्तकामना ॥ म्हणोनि आलो शरण मी ॥१॥
तू बुद्धिदाता मंगलमूर्ती ॥ सत्वर पुरविसी भक्तजनार्ती ॥ अभिलाष धरोनि हाचि चित्ती ॥ अनन्यगती पातलो ॥२॥
आता नमू वाग्विलासिनी ॥ आदिशक्ति ब्रह्मनंदिनी ॥ जिव्हाग्री नित्य बैसोनी ॥ ग्रंथ वदवी मन्मुखे ॥३॥
तू सकलगुणनिधान ॥ मी तो असे बुद्धिहीन ॥ म्हणोनि मागतो वरप्रदान ॥ चरणी नमोनि जननीये ॥४॥
आता नमू श्रीसद्‌गुरूमूर्ती ॥ ध्यान करू अहर्निशी ॥ दासवांछा पुरविण्यासी ॥ गुरुराया समर्थ तू ॥५॥
ऐसे ऐकोनि सदगुरुमूर्ती ॥ पातले तेथे त्वरित गती ॥ प्रसन्न होवोनि शिष्याप्रती ॥ बोलती का वो चिंतिले ॥६॥
तदा वंदोनि सद्गुरुचरण ॥ म्हणालो मी बुद्धिहीन ॥ नसे विद्याही मजलागुन ॥ कैचे काव्यज्ञान मग ॥७॥
ऐसा असोनि पशुसमान ॥ करावे कृष्णाचरितवर्णन ॥ म्हणोनि हे श्रीगुरुचरण ॥ चिंतिले निजमानसी ॥८॥
आयुष्याचा नसे भरवसा ॥ गळी यमाचा पडेल फांसा ॥ चित्ती परि ही असे आशा ॥ काय करू गुरुवरा ॥९॥
उदारबुद्धी श्रीगुरुनाथ ॥ म्हणती सकल मनोरथ ॥ होतील शुद्ध करोनि चित्त ॥ कृष्णास्मरण करी बा ॥१०॥
ऐसो ऐकोनि गुरुवचन ॥ कृष्णेचे मग करी ध्यान ॥ आणि म्हणे हे चरित्रकथन ॥ तुझे करवी मन्मुखे ॥११॥
ऐसे करोनि कृष्णास्तवन ॥ वंदिले मातापितृचरण ॥ विनवोनिया मग संतसज्जन ॥ श्रोतृजन निमंत्रिले ॥१२॥
म्हणे आता सावधान ॥ तुम्ही होवोनि मजकडून ॥ कृष्णाकथा सुधापान ॥ करवा सज्जन संत हो ॥१३॥
कृष्णा वेणी ककुद्मती ॥ स्वर्गी सदा त्या वास करिती ॥ तेथोनि आल्या भूतळापती ॥ जगदुद्धार कराया ॥१४॥
त्या पातल्या कवणे रिती ॥ स्कंदपुराणी कैलासपती ॥ ते आदरे स्कंदाप्रती ॥ सांगे ऋषींसि नारद ॥१५॥
असे भाषा ही संस्कृतु ॥ अर्थ जाणती विद्यावंतु ॥ भोळे आबालवृद्ध भक्तु ॥ ज्ञान तयाला कैचेनी ॥१६॥
ऐसे देखोनि कृष्णाबाई ॥ ठाव देता माझे ह्रदयी ॥ स्फुरण जाहलेंचि लवलाई ॥ ग्रंथ प्राकृत वदाया ॥१७॥
श्रोती व्हावे सावधान ॥ कृष्णाचरित्रसुधापान ॥ करिता दुःखनिदर्शन ॥ कल्पांतीही घडेना ॥१८॥
दोषांचे जे माहेरघर ॥ तो हा कलि निरंतर ॥ स्वधर्म सांडोनि दुराचार ॥ राहताति लोक पै ॥१९॥
संगे तयाचे भयभीत ॥ जाहलो आम्ही जाण निश्चित ॥ आता स्वामी कृपावंत ॥ सांगा उपाव झडकरी ॥२०॥
बोल ऋषींचे करोनि श्रवण ॥ हासोनि बोले ब्रह्मनंदन ॥ महापथासी पंडुनंदन ॥ गेले कली हा जाणोनि ॥२१॥
येथेचि राहता धीर होऊन ॥ करिता येतसे जे साधन ॥ ते न घडेचि पावता मरण ॥ ऐसे वाटे मजप्रती ॥२२॥
म्हणोनि जे का नर ज्ञानी ॥ धरू नये हे भय तयांनी ॥ कलियुग हे मोक्षदानी ॥ वैकुंठभुवनी नेतसे ॥२३॥
अदृश्य कलियुगी देव म्हणती ॥ भेटे ज्ञानियासि सत्वरगती ॥ अज्ञानियांसि स्वये श्रीपती ॥ सांगे उपाव तरावया ॥२४॥
स्कंदपुराणी जया कथेस ॥ बोलिला श्रीवेदोव्यास ॥ तीच सांगतो आता तुम्हांस ॥ प्राक्रुत भाषेकरोनी ॥२५॥
कल्पारंभी नारायण ॥ ब्रह्मयासी करी कथन ॥ तुवा साद्यंत सृष्टिरचन ॥ ममाज्ञेने करावे ॥२६॥
ऐकोनि विधि वंदोनि चरण ॥ बोले दोन्ही हस्त जोडून ॥ आज्ञेप्रमाणे सृष्टिरचन ॥ करीन युगपरत्वे ॥२७॥
परि प्रलयवधि ही स्थिती ॥ कैशी चालेल माझिये हाती ॥ ऐकोनि म्हणे कृपामूर्ती ॥ तुवांचि केले पाहिजे ॥२८॥
तुजवाचोनि चतुरानना ॥ कोणासि करिता नये रचना ॥ तरी पर्वत तीर्थ आणि वना ॥ यथापूर्व रचावे ॥२९॥
मी आपुले तनूपासून ॥ करीन कृष्णेसि उत्पन्न ॥ करावया जगदुद्धारण ॥ परम पवित्र भूमंडळी ॥३०॥
तीच सर्व तीर्थमाता ॥ ऐसे वदे तै जगत्पिता ॥ निष्पाप करोनिया जगता ॥ सायुज्यताही देईल ॥३१॥
संगे कलीचे जो का मळ ॥ दर्शने तो भस्म सकळ ॥ कृष्णासान्निध्याचे फळ ॥ तेही अगम्य जाणिजे ॥३२॥
तत्तीरी करितील जे वास ॥ ते पावन अन्य जीवांस ॥ करितील ऐसे जगन्निवास ॥ ब्रह्मयासी बोलिला ॥३३॥
मग कृष्णेसि ह्या जगती ॥ स्वये उत्पन्न करी श्रीपती ॥ इतर ब्रह्मयाचेचि हाती ॥ तीर्थे निर्माण करवी पै ॥३४॥
ऐसी सकळ तीर्थे करून ॥ बोलता झाला रमारमण ॥ जे का करितील भक्ति पूर्ण ॥ दोष न वसे तयांसी ॥३५॥
मंत्रौषधींचा असे ज्ञानी ॥ काय करी तया अग्नि ॥ कलिनिर्मित पातकांनी ॥ भक्तांसि व्हावे काय हो ॥३६॥
म्हणोनि करिता तीर्थसेवन ॥ तैसेचि जाण हरिस्मरण ॥ येणे कलियुग कृतासमान ॥ सत्य सत्य त्रिवाचा ॥३७॥
हे कथानक करोनि श्रवण ॥ संतोष पावले ऋषिजन ॥ वदती नारदा पुण्यवान ॥ म्हणोनि उद्धरी जडांसि ॥३८॥
ऐसी कृष्णा पुण्यपावन ॥ केली विष्णूने निर्माण ॥ तिचे कथासुधापान ॥ करवी दीनदयाळा ॥३९॥
ऐसे परिसोनि नारदऋषी ॥ म्हणे विधीने ह्रषीकेशी ॥ स्तवोनि पुसता तो तयासी ॥ सांगे तेचि सांगतो ॥४०॥
ऐकोनि ब्रह्मयाची स्तुती ॥ सांगतसे मग दानवारि ती ॥ चुकवावया संसारभीती ॥ कृष्णेसि निर्मितसे ही ॥४१॥
त्या कृष्णेचे भयेकरून ॥ निःशंक न करी कली वर्तन ॥ वायु स्पर्शोनि कृष्णाजीवन ॥ करी उद्धार जडाचा ॥४२॥
स्नान पान स्तव नमन ॥ तैसेचि अंतरी तिचे स्मरण ॥ तेणे निष्पाप नर होऊन ॥ दिव्य गती मेळवी ॥४३॥
योगाभ्यासादि साधने ॥ कथिली आहेत शास्त्राने ॥ दुष्कर आहेत कलियुगाने ॥ म्हणोनि कृष्णा निर्मिली ॥४४॥
जो ऐसी करील भक्ति ॥ तैसी तयाला मिळेल मुक्ति ॥ मिथ्या मानू नका उक्ति ॥ समस्त तुम्ही ऋषी हो ॥४५॥
जे तज्जलाचे करितील पान ॥ तद्रूप जातील ते होऊन ॥ भवभयनाशक मिळे ज्ञान ॥ मिथ्या नोहे कदापि ॥४६॥
तुझे कार्य व्हावे अविघ्न ॥ म्हणोनिया निजमूर्तिपासून ॥ केली जे मूर्ति उत्पन्न ॥ अति लावण्य गोजिरी ॥४७॥
तिचे मुखप्रभेकरून ॥ दिशा दिसती शोभायमान ॥ त्यांचे मलिनत्व जाऊन ॥ तेजःपुंज मिरविती ॥४८॥
चतुर्भुज मेघकांती ॥ शंखचक्राब्जगदा हस्ती ॥ झळके पीतांबर कटी ॥ गळा वैजयंती शोभत ॥४९॥
उरी श्रीवत्सलांछन ॥ नाही दिधले कन्या म्हणून ॥ हे न द्यावे तिजलागून ॥ म्हणोनि न दे तियेसी ॥५०॥
ऐसी उत्पन्न करोनी मूर्ती ॥ म्हणे विधीला लक्ष्मीपती ॥ इतर तीर्थे भूमीवरुती ॥ इचे संगती असू दे ॥५१॥
श्रीहरीचे ऐकोनि वचन ॥ संतोष पावला कमलासन ॥ मग सृष्टीची रचना करून ॥ तीर्थे निर्माण पै करी ॥५२॥
विष्णु रुपिणी कृष्णाबाई ॥ सकळ जगाची तीच आई ॥ सत्यापासोनि इया ठायी ॥ आली पावन कराया ॥५३॥
म्हणे नारद ऋषींप्रती ॥ ऐसी असे हो कृष्णोत्पत्ती ॥ पुढिले अध्यायी सेनापति ॥ प्रश्न करील शिवासी ॥५४॥
कृष्णाकथा इक्षुदंड ॥ चाखोना पाहता रस उदंड ॥ पावाल तृप्ति तेणे अखंड ॥ प्रथमोऽध्याय गोड हा ॥५५॥
*॥इति श्रीस्कंदपुराणे रेवाखंडस्थ कृष्णामाहात्म्ये कृष्णोत्पत्तिवर्णनं नाम प्रथमोऽध्यायः ॥*
*श्री कृष्णा माहात्म्य - अध्याय २*
*विष्णूंच्या चरणांपासून कृष्णा नदी उत्पन्न झाली म्हणून तिचे पाणी विष्णुपादोदक आहे. त्यामुळे गंगेपेक्षाही तिचे महत्त्व अधिक आहे.*
💢⭕💢⭕🕉⭕💢⭕💢
*श्रीगणेशाय नमः ॥*
श्रीकृष्णायै नमः ॥ कृष्णा भवभयमोचिनी ॥ कृष्णा कृष्णाघहारिणी ॥ कृष्णा कृष्णस्वरूपिणी ॥ कृष्णाबाई माउली ॥१॥
मागील अध्यायी कृष्णाजनन ॥ ऐकोनि ऋषी अस्वस्थमन ॥ बोलती हे ब्रह्मनंदन ॥ तृप्ति नोहे मानसी ॥२॥
कृष्णा कैशी या भूवरी ॥ तीर्थे आणिली नानापरी ॥ हेचि कथा सविस्तरी ॥ कोण कथी तुजवीण ॥३॥
परिसोनिया ऋषिवचन ॥ नारद बोले संतोषून ॥ तुमचे कृष्णेठायी मन ॥ सहज मुक्ती तेणेचि ॥४॥
कृष्णाकथेची अति प्रीती ॥ असता वारितसे मुक्ती ॥ मीही तुमचेचि संगती ॥ पावेन गती हो उत्तमा ॥५॥
मन करोनि सावधान ॥ कृष्णाकथा करा श्रवण ॥ कलीचे जो करी दहन ॥ महिमान ऐसे तियेचे ॥६॥
जेथे होतसे कथापठण ॥ तेथोनि पातके जाती पळोन ॥ सर्प गरुडासि देखोन ॥ पळती जेवि सर्वदा ॥७॥
विपत्तीतून सुटती समस्त ॥ द्रव्य होतए परिप्लुत ॥ शुभोदय तो देश होत ॥ ऐसा महिमा जियेचा ॥८॥
गूढ असे ही कथा अति ॥ स्कंदासि सांगे उमापती ॥ तेथेंचि सहज गोड मी ती ॥ श्रवण केली सादरे ॥९॥
तीच तुम्हांसि सांगतो कथा ॥ लक्ष्य लावा तुम्ही आता ॥ नास्तिकालाही सांगता ॥ फल काय तयासी ॥१०॥
सुज्ञ शैव की भागवत ॥ अथवा असती भक्तिवंत ॥ देता तयासी हे अमृत ॥ योग्य होय सर्वथा ॥११॥
अविद्येने झाकली कीर्ती ॥ अद्भुत ऐसेचि बोलती ॥ आत्मभूत भक्तांप्रती ॥ कथन आवडे विष्णूंचे ॥१२॥
नास्तिक अथवा जे दांभिक ॥ तार्किक अथवा विषयात्मक ॥ दिव्य कृष्णाकथानक ॥ अयोग्य तयांसी सर्वथा ॥१३॥
निमग्न असती भवसागरी ॥ संकटी शांति इच्छिती भारी ॥ मर्त्यास हे औषधापरी ॥ दिव्य कृष्णामहात्म्य ॥१४॥
सद्भक्तीने श्रवण करिती ॥ पापे तयांची दूर जाती ॥ अनात्मवाद बहु कांपती ॥ ठाव नाही म्हणोनि ॥१५॥
ऐसा दुर्बोध हा प्रभाव ॥ सांगेल जो का धरोनि भाव ॥ तोचि सुखाचा घेईल ठाव ॥ महिमा यापरी जाण पा ॥१६॥
कृष्णामहात्म्य जे जाणती ॥ दुःखे तयांची नष्ट होती ॥ जी का स्वप्नी असे भिती ॥ केवि ती होय जाग्रता ॥१७॥
कृष्णावेणास्मरणकृशानु ॥ पापवृक्ष करी दहनु ॥ ऋषींसि म्हणे ब्रह्मनंदनु ॥ ऐसे कृष्णामहात्म्य ॥१८॥
पूर्वी इंद्रादि सकळ देव ॥ हे चरित्र ऐकण्यास्तव ॥ गेले कैलासपर्वती शिव ॥ तेथे उमेसह बैसला ॥१९॥
सर्वालंकारभूषित ॥ सकल जगाचे जे दैवत ॥ जे का होते आसनस्थ ॥ नमन करिती तयासी ॥२०॥
जयजयाजी गंगाधरा ॥ कृपासागरा पार्वतीवरा ॥ नीलकंठा कर्पूरगौरा ॥ गजचर्मधरा महेशा ॥२१॥
पंचवदन त्रिशूलधर ॥ कांसे वेष्टिले व्याघ्रांबर ॥ शोभे ललाटी अर्ध चंद्र ॥ पिनाकपाणी दयाळा ॥२२॥
अंगी विराजे भस्मउटी ॥ देवाधिदेवा धूर्जटी ॥ रुंडमाळा घातली कंठी ॥ जटाजूटी नीर हे ॥२३॥
ऐसी करोनिया स्तुती ॥ पुढती साष्टांग नमन करिती ॥ बैसविले मग शिवानिकटी ॥ सर्वांप्रती कार्तिके ॥२४॥
केला पाहोनि तो गौरव ॥ संतुष्ट जाहले पार्वती शिव ॥ पाचारोनि स्कंदराव ॥ बैसविला निजांकी ॥२५॥
स्कंदे पाहोनि तातवदन ॥ वंदिले मातृपितृचरण ॥ कर जोडोनि नम्र वचन ॥ बोले स्तवोनि तयांसी ॥२६॥
म्हणे तुमचे भेटीची आस ॥ आहे आम्हांस सदा खास ॥ जरी निरंजनी तुझा वास ॥ तरी भक्तार्थ सगुण तू ॥२७॥
केले नृकपाल धारण ॥ भस्म सर्वांगी लेपन ॥ सदा स्मशानी राहणे करून ॥ भिक्षा मागणे नेहमी ॥२८॥
जो का भुजंगभूषण ॥ करी गजचर्म वेष्टन ॥ करिती जयाचे योगानुकरण ॥ सनकादिक मुनीही ॥२९॥
जया पाहिजे आत्मविज्ञान ॥ तेणे करावे हेचि ध्यान ॥ म्हणोनिया हे सदाचरण ॥ वागविलेसे मज गमे ॥३०॥
तरी प्रसन्न होवोनि देवा ॥ सुखवी सकल मनोभावा ॥ तूचि साक्षी सर्व जीवा ॥ सदाशिवा महेशा ॥३१॥
ऐसे ऐकोनि स्कंदवचन ॥ संतोष पावले अमरगण ॥ भक्तिपूर्वक करोनि स्तवन ॥ करिती नमन आदरे ॥३२॥
म्हणे कार्तिक सनकादिकाला ॥ श्रवणी सादर देवमेळा ॥ झाला देखोनि मी पित्याला ॥ प्रश्न केला एक हो ॥३३॥
देवाधिदेवा इंदुशेखरा ॥ श्रीशंकरा कर्पूरगौरा ॥ कृपासागरा पंचवक्त्रा ॥ परिसा माझी विनंती ॥३४॥
पूर्वी समस्त ऋषी मिळोन ॥ करिती अगस्तीस जो प्रश्न ॥ की श्रीकृष्णाचरित्रकथन ॥ पुण्यपावन करी हो ॥३५॥
तोचि देवा तुजलागोनि ॥ प्रश्न करितो कर जोडोनि ॥ कृष्णाकथामृत माझिये कानी ॥ घाली दीनदयाळा ॥३६॥
हेचि तुझे मुख श्रवण ॥ करावे इच्छिती सर्व जन ॥ मीही होईन पंक्तिपावन ॥ शरणवत्सला महेशा ॥३७॥
ऐसे ऐकोनि ऋषि सकळी ॥ हर्षे पिटती गजरटाळी ॥ म्हणती धन्य चंद्रमौळी ॥ रत्‍न ऐसे प्रसवला ॥३८॥
ब्रह्मचारी जो निश्चित ॥ परोपकारी प्रतापवंत ॥ होती जयाचे दर्शने मुक्त ॥ प्राणी तो हा कार्तिक ॥३९॥
ऐसे परिसोनि मुनिवचन ॥ संतुष्ट झाला उमारमण ॥ प्रेमे स्कंदासि पोटी धरून ॥ म्हणे परिस बाळका ॥४०॥
जिचे चरित्र आपुले कानी ॥ पडावे ही इच्छा मनी ॥ धरिली तुवा ती मजपासूनि ॥ झाली उत्पन्न जाणिजे ॥४१॥
विष्णूने ही निर्माण केली ॥ तरी हरिहर एक बोली ॥ जैसा कापूर परिमळी ॥ भेद नसेचि सर्वथा ॥४२॥
कल्पारंभी कृष्णावेणी ॥ उत्पन्न झाली सर्व भुवनी ॥ हेतु असे पापशमनी ॥ हेचि जाण सर्वथा ॥४३॥
पातकांचे करी कर्षण ॥ म्हणोनि कृष्णा नामाभिधान ॥ गाती हरुषे भक्त जन ॥ पुण्यपावन नाम हे ॥४४॥
महानदी ही सुविख्यात ॥ इचे महात्म्य अति अद्भुत ॥ स्नाने दर्शने जीव मुक्त ॥ होती नरकस्थ जीवहि ॥४५॥
कृष्णावेणाकथामृत ॥ पढता निर्मळ होय चित्त ॥ श्रवणे कृतात भयाभीत ॥ होय निश्चये मुनीहो ॥४६॥
पुढिले अध्यायी कथा सुरस ॥ येईल कृष्णा भूतळास ॥ नारद म्हणे मुनिवरास ॥ परिसा चित्त देवोनि ॥४७॥
कृष्णाकथा इक्षुदंड ॥ चाखोनि पाहता रस उदंड ॥ पावाल तृप्ति तेणे अखंड ॥ द्वितीयोऽध्याय गोड हा ॥४८॥
*॥इति श्रीस्कंदपुराणे रेवाखंडस्थ कृष्णामाहात्म्ये महात्म्यकथाप्रश्नोनाम द्वितीयोऽध्यायः ॥*
💥💥💥💥💥💥💥💥💥
*श्री कृष्णा माहात्म्य - अध्याय ३*
🔔🔔🔔🔔🔔🔔🔔🔔🔔
*विष्णूंच्या चरणांपासून कृष्णा नदी उत्पन्न झाली म्हणून तिचे पाणी विष्णुपादोदक आहे. त्यामुळे गंगेपेक्षाही तिचे महत्त्व अधिक आहे.*
🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁
*श्रीगणेशाय नमः ॥ श्री सरस्वत्यै नमः ॥ श्रीगुरूभ्यो नमः ॥ श्रीकृष्णायै नमः ॥*
कृष्णा घोर वडवानल ॥ जाळी पापाब्धि समूळ ॥ चित्त होतांचि निर्मळ ॥ दावी मौक्तिक भक्तांसि ॥१॥
विष्णुकृपेची साउली ॥ होता ब्रह्मकन्या जाहली ॥ भक्तजनांची माउली ॥ कृष्णावेणा सत्य पै ॥२॥
आता श्रोते व्हावे सावधान ॥ ऐका सिंहावलोकनेकरून ॥ कैसी कृष्णा आली जाण ॥ तेचि कथा सांगतो ॥३॥
कल्पारंभी कृष्णावेणा ॥ स्वर्गी असता देव जाणा ॥ नित्य करिती पूजना ॥ अनन्य भावेसि ॥४॥
तेव्हा सृष्टी पुण्यवंत ॥ लोक असती बुद्धिवंत ॥ पूर्ण होउनि आयुष्यवंत ॥ राहती समस्तही ॥५॥
जो जयासि पाहिजे अर्थ ॥ तो सिद्धीस असे जात ॥ सकळ लोक भक्तिमंत ॥ सदा वर्तती सत्कर्मी ॥६॥
ऐसे जाता काही दिवस ॥ कालस्वभावे पातकास ॥ होता अंतरी प्रवेश ॥ ऐक पुढती सांगेन ॥७॥
पापसंसर्गाची बुद्धि ॥ तिणेच नष्ट जाहली सिद्धि ॥ दोषांची जाहली वृद्धि ॥ झाल्या औषधी त्या ठायी ॥८॥
त्या साठी जनांच्या निर्वाहाकारण ॥ फलमूल औषधी जाण ॥ वनस्पती केल्या उत्पन्न ॥ व्हावे रक्षण म्हणूनि ॥९॥
औषधी जीवनाकारण ॥ मेघवृष्टि केली निर्माण ॥ धर्माधर्म व्यवस्थापन ॥ मन्वादिमुखे करीतसे ॥१०॥
ऐसे असता अवचित ॥ धर्मापासून उत्पन्न होत ॥ चतुर्वपु निश्चित ॥ धर्मरक्षणाकारणे ॥११॥
नर आणि नारायण ॥ तिसरे प्रभुत्व वेगळे जाण ॥ चवथा कृष्ण होऊन ॥ झाली काया संपूर्ण ॥१२॥
प्रजादुःखांचे परिमार्जन ॥ चिंतोनिया चौघेजण ॥ कृष्ण धाकुटा त्यालागून ॥ बोलती काय परिसा ते ॥१३॥
जाऊनिया ब्रह्मसदनी ॥ कृष्णा आणावी तेथोनि ॥ जी का असे सुखदायिनी ॥ सर्व लोकांसि निश्चये ॥१४॥
आणिक सांगावे ब्रह्मयासि ॥ तीर्थे कल्पावी भूमीसि ॥ यापरी बोलूनि कृष्णासि ॥ होती स्वस्थ त्रिवर्ग ॥१५॥
रुकार देऊनी तिघांजणा ॥ सवेंचि गेला ब्रह्मसदना ॥ देखोनि कृष्ण चतुरानना ॥ निरोप कथी तयासि ॥१६॥
ऐकोनिया कृष्णवचन ॥ तात्काळ तोषला भारतीरमण ॥ करूनि कृष्णा कृष्णाधीन ॥ आपणही निघाला ॥१७॥
तैसेचि विष्णु आणि शंकर ॥ इंद्रादिदेव ऋषीश्वर ॥ करीत वाद्यांचा गजर ॥ तिजमागूनि चालले ॥१८॥
आनंदे बहु गर्जना करीत ॥ जय कृष्णे जय कृष्णे उच्चारित ॥ कोठे करावी स्थापित ॥ ऐसे बोलती एकमेका ॥१९॥
प्रवास करिता मार्गात ॥ ऋषि देखिला आसनस्थ ॥ त्यासि विचारिती त्वरित ॥ कवण तुम्ही ऋषिवर्या ॥२०॥
काय इच्छिसी मानसी ॥ प्रसन्न होउनी कृष्णा तुसी ॥ देईल सत्वर मग इजसी ॥ दैव उदेले तुझे बा ॥२१॥
देवीच्या आगमोत्सवार्थ ॥ जे जे असेल अभीप्सित ॥ ते ते मिळेल त्वरित ॥ शंका नाणी किमपही ॥२२॥
ऐसे ऐकोनिया वचन ॥ संतुष्ट जाहले ऋषिमन ॥ करसंपुट जोडून ॥ घाली लोटांगण भूमीसी ॥२३॥
उभा ठेला मग भूवरी ॥ म्हणे मी सह्यगिरी ॥ कृष्णा पूजावी अंतरी ॥ हेतू धरोनी बैसलो ॥२४॥
साक्षाद्विष्णुमयी कृष्णा ॥ व्हावी मजपासाव उत्पन्ना ॥ जिच्या पुण्यजलाने स्नाना ॥ करिता धन्य होईन ॥२५॥
तीर्थमातेच्या कृपेने ॥ जगी राहीन धन्यपणे ॥ ऐकोनि ऐशी उभयवचने ॥ तुष्ट झाली महानदी ॥२६॥
भक्तवत्सल श्यामकांती ॥ प्रसन्नवदना कृष्णामूर्ति ॥ बोलती झाली पर्वताप्रति ॥ तथास्तु ऐसे त्रिवार ॥२७॥
मी तुजपासून होते उत्पन्न ॥ याचि कारणे तव सुता जाण ॥ सह्यजा हे नामाभिधान ॥ विश्रुत होय भूमंडळी ॥२८॥
जैसा विष्णु भक्तवत्सल ॥ तैसेचि देवीचे शब्द कोमल ॥ ऐकोनि करिती देव नवल ॥ धन्य गिरी म्हणोनी ॥२९॥
देवासहित श्रीकृष्णा ॥ जाई आपुले सुस्थाना ॥ तैसाचि निघे पर्वतराणा ॥ नरनारायणासहित ॥३०॥
सिद्ध आणि विद्याधर ॥ सर्प आणि किन्नर ॥ गिरिवरी पातले सत्वर ॥ चवदा भुवने दाटली ॥३१॥
श्रीकृष्णामहोत्सवार्थ ॥ पित्रर्षिदेव समस्त ॥ स्तुति करिती अनवरत ॥ महानंदे करोनि ॥३२॥
कृतार्थ होईल सर्व लोक ॥ कामधेनूही इष्टदयक ॥ आली भूमंडळी नाक ॥ सोडूनिया सत्य पै ॥३३॥
एकवार मिळे कृष्णाजल ॥ तरी सुधा व्यर्थ केवल ॥ हव्यकव्ये आम्ही सकल ॥ तुष्ट होऊ तर्पिता ॥३४॥
सर्व अशुभांचे करी हरण ॥ ऐसा कृष्णाप्रवाह जाण ॥ तेथील जन भाग्यवान ॥ देश होय पुनीत ॥३५॥
कृष्णाप्रवाह जाय जेथोनि ॥ तीच पुण्य क्षेत्रमेदिनी ॥ निरय सोडिले पूर्वजगणी ॥ कृष्णावास होताचि ॥३६॥
होता कृष्णातटी वास ॥ पापे धुंडिती आश्रयास ॥ सकळ लोकांस स्वर्गास ॥ सोपान झाली जावया ॥३७॥
ऐसे नानापरी स्तवन ॥ करिता भोळे भाविक जन ॥ देव करिती पुष्पवर्षण ॥ संतोष होई सर्वांसी ॥३८॥
ऐसा सोहळा पाहूनि नयनी ॥ सह्य आनंदला मनी ॥ पूजासाहित्य करि घेऊनी ॥ करी पूजन कृष्णेचे ॥३९॥
तधी तोषून जनार्दन ॥ सह्यासि बोले गर्जोन ॥ म्हणे मी अश्वत्थ होऊन ॥ वास करीन ये स्थळी ॥४०॥
कृष्णा माझी तनु जाण ॥ निघेल अश्वत्थमुळापासून ॥ ऐसे बोलूनि जगज्जीवन ॥ अश्वत्थ होवोनि राहिला ॥४१॥
श्वेताश्वत्थमुळापासून ॥ तात्काळ जाहले कृष्णाजनन ॥ प्रवाहरूप सनातन ॥ पुर्वगामी जाहले ॥४२॥
कृष्णेचा ओघ पाहता नयनी ॥ जय जय केला सर्व ऋषींनी ॥ आनंदे टाळिया पिटोनी ॥ नाचो लागले सर्वही ॥४३॥
वाद्यांचा होतसे गजर ॥ दुंदुभिनादे कोंदले अंबर ॥ सुरवर वर्षती सुमनभार ॥ आल्हाद घन दाटला ॥४४॥
सकल देव मुनिवर ॥ करोनि कृष्णेस नमस्कार ॥ गेले स्वधामी सपरिकर ॥ जय जय कृष्णे करीत ॥४५॥
नारद म्हणे ऋषींसी ॥ कृष्णा आली भूमीसी ॥ तई अधर्मीदिकांसी ॥ थारा कोठे मिळेना ॥४६॥
पापे पळती देशातून ॥ कोठे न मिळे तया स्थान ॥ सर्व लोक पुण्यवान ॥ करिती भजन कृष्णेचे ॥४७॥
राक्षस होऊनि भयाभीत ॥ तेहि वेगे पळोनि जात ॥ परि मनी असे हेत ॥ कृष्णा मुक्त करील ॥४८॥
शुभ्रवर्ण वाहे सलिल ॥ ऐशी कृष्णा पुण्यशील ॥ दर्शने प्राणी तात्काल ॥ सायुज्यपदा पावती ॥४९॥
तिच्या आश्रये स्थळोस्थळी ॥ तीर्थे वसती पावलोपावली ॥ त्यांसि घेवोनि खेळीमेळी ॥ समुद्रांतरी प्रवेशे ॥५०॥
जैशी ऋग्वेदसंहिता ॥ तैशीच असे कृष्णा माता ॥ सूक्ता म्हणावे सर्व तीर्था ॥ पापमुक्त कराया ॥५१॥
स्कंदासि सांगे उमारमण ॥ ऐसे कृष्णेचे महिमान ॥ कथियेले मी संक्षेपून ॥ विस्तार करी तू आता ॥५२॥
जगाच्या हिताकारणे ॥ करावी महात्म्यकथने ॥ मुनींसि मत्प्रसादाने ॥ तीर्थे तुवा त्यापरी ॥५३॥
श्रवण करूनि तातवचन ॥ स्कंदे केले साष्टांग नमन ॥ गेला तो ऋषीस घेऊन ॥ स्वस्थानासी तात्काळ ॥५४॥
सह्यापासाव सागरावधी ॥ तीर्थे असती जी मधी ॥ तया ऐके ऋषीची मांदी ॥ स्कंदमुखेकरूनी ॥५५॥
नारद म्हणे मुनिपुंगवा ॥ ऐका महिमा तो आघवा ॥ नमन करूनि स्कंददेवा ॥ तुम्हांप्रती सांगतो ॥५६॥
पुढले अध्यायी तीर्थमहिमा ॥ नारद सांगेल वायंचमा ॥ श्रवण करिता सर्व कामां ॥ कृष्णाबाई पुरवील ॥५७॥
कृष्णानदीचे आगमन ॥ अत्यादरे करिता श्रवण ॥ दीर्घायुष्य ऐश्वर्य धनर ॥ आरोग्य मिळे सर्वदा ॥५८॥
कृष्णाकथा इक्षुदंड ॥ पाहता चाखोनि रस उदंड ॥ पावाल तृप्ति तेणे अखंड ॥ तृतीयोऽध्याय वर्णिला ॥५९॥
🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂
*श्री कृष्णा माहात्म्य - अध्याय ४*
🍁☘🍁☘🍁☘🍁☘🍁
*विष्णूंच्या चरणांपासून कृष्णा नदी उत्पन्न झाली म्हणून तिचे पाणी विष्णुपादोदक आहे. त्यामुळे गंगेपेक्षाही तिचे महत्त्व अधिक आहे.*
🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍂
*श्रीगणेशाय नमः ॥*
जे का कृष्णातरंगिणी ॥ निशिदिनी धरिती अंतःकरणी ॥ तेचि देखती मोक्षसरणी ॥ ब्रह्मसदनी जावया ॥१॥
ऐकावया तीर्थे थोरी ॥ सादर देखोनी तयावरी ॥ कृष्णा स्मरोनि ह्रदयांतरी ॥ ब्रह्मनंदन बोलत ॥२॥
सह्याद्रीचे उत्तरेसी ॥ ब्रह्मगिरी नामे श्रृंगेसी ॥ जेथे तपोनी विष्णुपदासी ॥ मेळविले विधीने ॥३॥
तयाचे दक्षिण अंगावरी ॥ नामे असे वेदगिरी ॥ वेद वसती जयावरी ॥ अंगेसहित साक्षात ॥४॥
उभयगिरींचे मध्ये एक ॥ महातीर्थ असे आमलक ॥ जेथे देवचि सकळिक ॥ वृक्ष आमलक पहाती ॥५॥
आमलकी वृक्षाचे पदी ॥ वेणानाम महानदी ॥ तेथेचि कृष्णा अश्वत्थपदी ॥ उदयासि पावत ॥६॥
कृष्णाप्रवाह जेथोनि होत ॥ ते स्थली असे विष्णुतीर्थ ॥ तेथे जो स्नान करीत ॥ विष्णुरूप होतसे ॥७॥
अमावास्येसी गुरुवासरी ॥ करी दर्शन निर्धारी ॥ रुद्र विरिंची तयावरी ॥ कृपा करी जाण पा ॥८॥
रिघे वेणाप्रवाह तेथोन ॥ जो का सिद्धांचे साधन ॥ कृष्णावेणा हे अभिधान ॥ याचि कारणे पडियेले ॥९॥
जगाची व्हावया शांती ॥ ब्रह्मे केली कृष्णोत्पत्ती ॥ शेष होय कुंठितगती ॥ अगम्य महिमा जियेचा ॥१०॥
वेणा कृष्णेसी मिळाली ॥ म्हणोनि महत्वासि लाधली ॥ ककुद्मतीही धन्य झाली ॥ कृष्णामाउलीसंगमे ॥११॥
वारुणीमंत्र जपता तेथ ॥ की गायत्री अष्टशत ॥ निरसोनी जाती पापे समस्त ॥ संगममहिमा ऐसा हा ॥१२॥
मिळावया कृष्णेस ॥ सत्या येता एक राक्षस ॥ शिला होऊन अति धाडस ॥ आड आला तियेसी ॥१३॥
सत्या भयंकर धारांनी ॥ पाठवी तया यमसदनी ॥ कृष्णेसी मिळे येवोनी ॥ विहंगतीर्थ तेच पै ॥१४॥
जेथे विहंगम करिता स्नान ॥ पावता झाला वैकुंठभुवन ॥ ऐसे अनिर्वाच्य पुण्यपावन ॥ विहंगतीर्थ बोलती ॥१५॥
जेथे एक स्वयंभूस्थान ॥ शंभूचे असे पुरातन ॥ तेणे त्या तीर्थाचे महिमान ॥ अधिकाधिक होतसे ॥१६॥
पुढे वाहता कृष्णा ऐसी ॥ वेदनद करी संग तिशी ॥ जो का निघाला उत्तरेसी ॥ वेदगिरीच्या ॥१७॥
जेथे कृष्णावेदसंग ॥ तेथे असे धूर्जटिलिंग ॥ जयाचेनि दर्शने चतुर्वर्ग ॥ फल भर्गकृपेने ॥१८॥
तेथुनि काही अंतरावर ॥ रुद्रतीर्थ मनोहर ॥ जेथे गोकर्णऋषीश्वर ॥ तपे मोक्ष पावला ॥१९॥
यापरी नारदोक्ति परिसोन ॥ ऋषि म्हणती गोकर्ण कवण ॥ काय केले तपाचरण ॥ ऐकू श्रवण इच्छिती ॥२०॥
ऐकोनि ऋषींचे वचन ॥ बोलता झाला ब्रह्मनंदन ॥ भारद्वाजकुलोत्पन्न ॥ ज्ञानसंपन्न धार्मिक ॥२१॥
मानापमानाची नसे वसती ॥ अखंड राहे उदासवृत्ती ॥ ह्रदयी आठवोनी गिरिजापती ॥ समाधान चित्ती निरंतर ॥२२॥
ब्रह्मचारी परोपकारी ॥ अखंड वास कृष्णातीरी ॥ निरापेक्ष सदाचारी ॥ अर्चन करी शिवाचे ॥२३॥
ऐसा गोकर्णभाव निर्मळ ॥ पाहोनि प्रसन्न जाश्वनीळ ॥ बोले माग वर दुर्मिळ ॥ इंद्रादि सकल देवां जो ॥२४॥
ऐकोनि शिवाचे वचन ॥ गोकर्ण बोले कर जोडून ॥ सदा होवो तुझे स्मरण ॥ कपालभूषण गिरीश ॥२५॥
श्लोक ॥ ॐनमो भवाय रुद्राय शर्वाय पशुपाय च ॥ उग्राय महते नित्यं भीमाय शंभवे नमः ॥२६॥
ऐसे हे मंत्राष्टक ॥ प्रणवादि नमोन्तक ॥ जपे तया इष्टदायक ॥ व्हावे पिनाकपाणी गा ॥२७॥
ज्या नारी पुत्रहीन ॥ की असती पतिवाचून ॥ करिता गोकर्णतीर्थस्नान ॥ शीघ्र पावन होती पै ॥२८॥
माझे नामे लिंगमूर्ति ॥ सदा असावे पशुपति ॥ ऐशी पुरवी माझी आर्ती ॥ आश्रमे वसती करून ॥२९॥
स्नान करूनि गोकर्णी ॥ पितर तुष्टती पिंडदानी ॥ ऐसे करी तुझे चरणी ॥ एवढी मागणी दयाळा ॥३०॥
संतोषोनि गौरीरमण ॥ ह्रदयी आलिंगी तपोधन ॥ म्हणे मागीतले जे वरदान ॥ दिधले जाण निश्चये ॥३१॥
ऐसे बोलोनि गोकर्णमुनी ॥ पुष्पके नेला कैलासभुवनी ॥ नारद म्हणे ऋषीलागोनि ॥ ऐसे गोकर्णमहात्म्य ॥३२॥
गंगाद्वाराचे निकटी ॥ कृष्णानदी दक्षिणतटी ॥ चार सहस्त्र धनुष्कोटी ॥ गिरीपासाव गोकर्ण ॥३३॥
हे कुष्णागोकर्णाख्यान ॥ जो करी सकाळी नित्य पठण ॥ त्यासी शिवाचे संनिधान ॥ सायुज्य सदन मिळतसे ॥३४॥
पुढले अध्यायी कथा विशद ॥ गणिकातीर्थ बहु पुण्यद ॥ सांगेल मुनीसी नारद ॥ महाप्रसाद कृष्णेचा ॥३५॥
कृष्णाकथा इक्षुदंड ॥ पाहता चाखोनि रस उदंड ॥ पावाल तृप्ति तेणे अखंड ॥ चतुर्थोऽध्याय वर्णिला ॥३६॥
*॥इति श्रीस्कंदपुराणे रेवाखंडस्थ कृष्णामाहात्म्ये गोकर्णतीर्थवर्णनं नाम चतुर्थोऽध्यायः ॥४॥*
🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼
क्रमशः
श्री कृष्णा माहात्म्य - अध्याय ५*
🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂
*विष्णूंच्या चरणांपासून कृष्णा नदी उत्पन्न झाली म्हणून तिचे पाणी विष्णुपादोदक आहे. त्यामुळे गंगेपेक्षाही तिचे महत्त्व अधिक आहे.*
🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾
*श्रीगणेशाय नमः ॥ श्रीसरस्वत्यै नमः ॥ श्रीगुरुभ्यो नमः ॥*
जय जय कृष्णा माउली ॥ भक्तबाळा कृपासाउली ॥ करोनिया निजपाउली ॥ संकट काळी अहर्निशी ॥१॥
सुकृत लाधता जिचे चरण ॥ काळही बांधू न शके जाण ॥ तात्काल चुके जन्ममरण ॥ ऐसे महिमान अगाध ॥२॥
मागील अध्यायी तीर्थ गोकर्ण ॥ सांगीतले पुण्य पावन ॥ आता श्रोते सावधान ॥ सादर कर्ण असावे ॥३॥
आणोनिया कृष्णा ध्यानी ॥ नारद बैसे निजआसनी ॥ आरंभ करीतसे झणी ॥ महात्म्यवर्णन करावया ॥४॥
श्रीकृष्णेच्या दक्षिणतीरी ॥ गोकर्ण तीर्थाचे पासारी ॥ सहा हजार धनुष्यांवरी ॥ गणिका नाम विख्यात ॥५॥
जरी पातकी असे महान ॥ अनाचारी अतिदारुण ॥ सर्व पापक्षयकारण ॥ तीर्थ जाण निश्चये ॥६॥
एकदा नरनारायण ॥ ब्रह्मयाचे मानसनंदन ॥ पितयासि करूनि वंदन ॥ कृष्णादर्शना निघाले ॥७॥
घेवोनि कमंडलू हाती ॥ बंधु दोघे मार्ग चालती ॥ रम्य स्थळे पाहूनि अमिती ॥ कृष्णातटाकी पातले ॥८॥
कमंडलू ठेविता अवनी ॥ प्रवाह निघे तेथोनि ॥ मिळता कृष्णेसी येवोनी ॥ पावे अभिधान कमंडली ॥९॥
मानसपुत्र निष्पाप ॥ करोनि तया संगमी तप ॥ सिद्धि जोडती अमूप ॥ काळ अल्प होतांचि ॥१०॥
हा तीर्थमहिमा अद्भुत ॥ लोकत्रयांमाजि विश्रुत ॥ क्षालन करी पाप त्वरित ॥ नारद सांगत ऋषींसी ॥११॥
गौतमनामे एक मुनि ॥ तेजे जैसा मध्यान्हतरणी ॥ पूज्यता असे वृद्धजनी ॥ महाज्ञानी कुलवंत ॥१२॥
घरी धनधान्यसमृद्धि ॥ दासी ज्याच्या अष्टसिद्धि ॥ बृहस्पतिसारखी बुद्धि ॥ ऐसा थोर ऋषीश्वर ॥१३॥
वेदशास्त्री असे संपन्न ॥ अध्यात्मविद्येमाजी प्रवीण ॥ सदा करी शिवार्चन ॥ अतिथी पूजा विशेषे ॥१४॥
स्वये असे वृद्ध आपण ॥ भार्या रूपवती तरूण ॥ सिंहोदरी हे अभिधान ॥ यथार्थ जाण तियेसी ॥१५॥
जैशी सिंही निजपतीस ॥ तैशी भार्या गौतमास ॥ प्रिय अत्यंत सहवास ॥ उभयतांस जाहला ॥१६॥
प्रार्थी पतीस वारंवार ॥ भोग देई गा सत्वर ॥ आयुष्य असे क्षणभंगुर ॥ तृप्त करी मन माझे ॥१७॥
पुष्पासम माझी काया ॥ योग्य असे रतिसुखा य ॥ आधी शमवावे इंद्रिया ॥ मग लागे तपास ॥१८॥
ऐशी वारंवार प्रार्थना ॥ पतीस करी ती ललना ॥ परि विषयेच्छा नये मना ॥ दुष्टता पाहोन काळाची ॥१९॥
भार्या म्हणे पतिलागून ॥ पोटी नसता पुत्रसंतान ॥ कदा न मिळे स्वर्गभुवन ॥ माझे वचन सत्य पै ॥२०॥
ऐसे ऐकोनि ऋषिवर ॥ होवोनि गेला चिंतातुर ॥ कुसंततीचे भय अपार ॥ फिरू लागले अंतरी ॥२१॥
अस्तासि जाता नारायण ॥ प्रियेशी झाला रममाण ॥ दैवे लाधली गर्भधारण ॥ नारद म्हणे ऋषीसी ॥२२॥
ऐसे नवमास भरल्यावरी ॥ प्रसूत जाहली सुंदरी ॥ पुत्रमुख पाहता अंतरी ॥ सुखावली अत्यंत ॥२३॥
येवोनिया गर्गमुनि ॥ जातक करिता बोले वाणि ॥ अहो ऐस अपुत्र होवोनि ॥ काय लाधले तुम्हांसी ॥२४॥
सुदामा नामे पापी फार ॥ पितृवंशा भयंकर ॥ करील ब्राह्मणसंहार ॥ मातृगामी निश्चये ॥२५॥
निमग्न राहील सुरापानी ॥ कुल टाकील उच्छेदोनि ॥ काळ घालविल दुराचरणी ॥ शांति करी यास्तव ॥२६॥
ऐसे ऐकोनि गर्गवचन ॥ होवोनि पडला मूर्च्छायमान ॥ भार्येसी करी निर्भर्त्सन ॥ क्रोधायमान होवोनि ॥२७॥
पुत्र नसेल ज्याचे घरी ॥ अरण्य नाही त्यासी दुरी ॥ मूर्ख पुत्र येता उदरी ॥ नाही अंतर किमपही ॥२८॥
दुर्वृत्त होती पुत्र ज्यास ॥ विमुख दवडी अतिथीस ॥ धर्मभक्तीचा सदा आळस ॥ नाही अंतर किमपिही ॥२९॥
अग्निहोत्र नसे जया घरी ॥ कधी न जो श्राद्ध करी ॥ भार्येने जिंकिल्यावरी ॥ नाही अंतर किमपिही ॥३०॥
उल्लंघी जो पितृवचन ॥ दुराचारी असे आपण ॥ धिक् तयाचे होय जिण ॥ नाही अंतर किमपिही ॥३१॥
भार्येचे पहोनि वदन ॥ रडो लागला आक्रंदोन ॥ ह्रदय तत्क्षणी गेले फुटोन ॥ पावला निधन झडकरी ॥३२॥
तयाची ती तरुणी भार्या ॥ मदे विव्हल तिची काया ॥ पतिप्रेत सोडोनिया ॥ बाळ टाकोनि गेली पै ॥३३॥
तरुणी रूपसंपन्ना ॥ सिंहकटी सुलोचना ॥ भोगीतसे पुरुष नाना ॥ दुराचारे वर्तत ॥३४॥
नाम पावोनि कामसेना ॥कान्यकुब्जी ती अंगना व राहोनि मेळवी बहु धना ॥ तरुन पुरुष भोगोनि ॥३५॥
आरक्त वस्त्र परिधान ॥ करी शुभ्र गंधलेपन ॥ माणीकमोत्यांचे आभरण ॥ लेईतसे अंगावरी ॥३६॥
बैसे सुवर्णपलंगावर ॥ वारांगनाही सेविती फार ॥ गळा जिचे पुष्पहार ॥ जैसी अप्सरा नंदनी ॥३७॥
ऐशी चतुर्दश वर्षे जाण ॥ गेली सदा उल्लास मन ॥ इकडे पुत्र पापप्रवीण ॥ उत्तरोत्तर वाढला ॥३८॥
नित्य सुदामा बंध तोडून ॥ द्यूतक्रीडेत निमग्न ॥ कोणी केल्या निवारण ॥ वचन तयांचे न मानी ॥३९॥
अखंड राहे मद्य प्राशित ॥ कुलधर्मादि सोडूनि देत ॥ पापे भरले सदा चित्त ॥ व्यसनाधीन जाहला ॥४०॥
चोरांची धरुनि संगत ॥ मार्गस्थांचे सर्वस्व हरित ॥ ब्रह्महत्या असंख्य करित ॥ महापापी सुदामा ॥४१॥
द्रव्याची करुनी वाटणी ॥ सर्वही जात निजभुवनी ॥ तोही कान्यकुब्जा जावोनि ॥ कामलंपट जाहला ॥४२॥
कामसेनेवर बैसले मन ॥ बहु देई तिजला धन ॥ तू कोण आलीस कोठून ॥ ऐसे विचारी तिजलागी ॥४३॥
ऐकोनि सुदाम्याच्या प्रश्ना ॥ हासोनि बोले कामसेना ॥ सत्य सांगतसे खुणा ॥ ऐकोनि घेई समग्र ॥४४॥
गौतम नामे माझा पति ॥ वृद्ध धार्मिक विप्रजाती ॥ मज न देई कदा रति ॥ तरुण होते जरी मी ॥४५॥
निर्भर्त्सना केली फार ॥ तेणे रममाण मजबरोबर ॥ संध्याकालाचा न करी विचार ॥ झाला गर्भ मजलागी ॥४६॥
मी प्रसूत झाल्यावर ॥ पति होवोनि शोकपर ॥ मरण आले त्यास सत्वर ॥ ऐकोनि जातक पुत्राचे ॥४७॥
गृह पुत्र आणि मृत पति ॥ सोडोनि त्यांची संगति ॥ विषयासक्ति धरोनि चित्ती ॥ परदेश मी स्वीकारिला ॥४८॥
ऐसे बोलता बोलता जाणा ॥ साद्यंत सांगीतले वर्तना ॥ ऐकता सुदाम्याच्या मना ॥ अवघ्या खुणा बाणल्या ॥४९॥
पश्चात्ताप होवोनि अंतरी ॥ मस्तक आपटिला खांबावरी ॥ दीर्घस्वरे रुदन करी ॥ म्हणे दुराचारी जन्मलो ॥५०॥
ब्रह्मघातकी सुरापानी ॥ विश्वासघातकी पापखाणी ॥ चांडाळ मी मातृगमनी ॥ कैचा आता तरेन ॥५१॥
ऐसा नाना विलाप करी ॥ अंग आपटी धरणीवरी ॥ मग येवोनि शुद्धीवरी ॥ झाला फार लज्जित ॥५२॥
ओळखोनि पुत्र आपला ॥ लज्जा उत्पन्न झाली तिला ॥ आठवोनि स्वकर्माला ॥ अनुताप थोर करीतसे ॥५३॥
कैची मी ब्रह्मभार्या ॥ की धर्मपत्‍नी पुत्रभोग्या ॥ की जाहले वारमुख्या ॥ काय नवल जाहले ॥५४॥
सांडोनि आपला निजधर्म ॥ आचरिले मी कुकर्म ॥ महापातकांचा संगम ॥ तेणे घडे मजलागी ॥५५॥
ऐसे धिक्कारोनि सोडिले घर ॥ द्रव्य टाकूनि अपार ॥ अरण्यात रिघाली सत्वर ॥ निश्चय करूनि मरणाचा ॥५६॥
ती निघाली पाहुन ॥ सुदामाही विरक्त होऊन ॥ सवेंचि करीतसे गमन ॥ घोर वनी जावया ॥५७॥
पुढे माता मागे सुत ॥ हळू हळू मार्ग क्रमित ॥ तव पुढे अकस्मात ॥ देवल ऋषि भेटला ॥५८॥
ऋषि पुसे तयालागून ॥ तुम्ही कोठील अहा कवण ॥ चिंतीतसा का मरण ॥ दुःखे उद्विग्न दीसता ॥५९॥
चिंतातुरास चिंतामणि ॥ तैसा भेटे देवलमुनि ॥ की अंधासी वासरमणि ॥ ज्ञानदीप उगवला ॥६०॥
दोघे होवोनि सद्गदित ॥ सांगते झाले स्वचरित ॥ ऐकोनि त्यांची ही मात ॥ कृपा ऋषीस उपजली ॥६१॥
संतोषोनि बोले ऋषि वचन ॥ तुम्ही करावे कृष्णासेवन ॥ तेणे सकळ दोषदहन ॥ होईल जाणा निश्चये ॥६२॥
ऐसे ऐकोनि ऋषीसी ॥ म्हणे कृष्णा कवण देशी ॥ आम्हा पाप्या प्राप्त कैशी ॥ सांग सत्वर दयाळा ॥६३॥
परिसोनिया उभयवाणी ॥ कृष्णा नमोनि अंतःकरणी ॥ सांगे दोघा देवलमुनि ॥ कृष्णाचरित्र अगाध ॥६४॥
पूर्वेस सह्याद्रिपर्वत ॥ विख्यात असे भूमंडळात ॥ कृष्णाबाई तेथोनि निघत ॥ साक्षात तनू विष्णुची ॥६५॥
सर्व देवतांची माता ॥ जी का सर्वोपनिषदगाथा ॥ पावन करी शरणागता ॥ ऐसे महात्म्य कृष्णेचे ॥६६॥
नरनारायणाश्रमु ॥ जेथे ब्रह्मनदी संगमू ॥ तेथ माघशत स्नानु ॥ करिता पुनीत तात्काळ ॥६७॥
ऐकोनि देवलांचे वचन ॥ दोघी केले साष्टांग नमन ॥ ऋषिचा निरोप घेवोन ॥ सह्याद्रीसी पातले ॥६८॥
नारायणाश्रमी श्रीकृष्णा ॥ घेवोनि जियेच्या दर्शना ॥ रोमांचित तनु कंपायमाना ॥ अष्टभावे दाटले ॥६९॥
म्हणती जयजया अघनाशिनी ॥ कृष्णाबाई जगन्मोहिनी ॥ सद्गति आम्हांलागोनि ॥ द्यावी जगन्माते हो ॥७०॥
ऐशी करोनि प्रार्थना ॥ करोनि संगमी स्नाना ॥ वाटे करावे वसतिस्थाना ॥ नारायणाश्रमी तो ॥७१॥
अकस्मात देखोनि ऋषिवर ॥ लज्जेने कोंदले अंतर ॥ कृष्णादक्षिणतीरावर ॥ वास करिती उभयता ॥७२॥
त्रिकाळ करोनिया स्नान ॥ निराहारी शुद्ध मन ॥ केले असे प्रायोपवेशन ॥ मरणालागी निर्धारे ॥७३॥
नंदी पाहोनि गणिकेसी ॥ बोले मग भाषा ऐसी ॥ काय इच्छा असे तुजसी ॥ मज सांगे सत्वर ॥७४॥
हांसोनि बोले तया वचन ॥ कोठे असे रे उमारमण ॥ करीन दुःखनिवेदन ॥ तयालागी कृपाळा ॥७५॥
प्रसाद होता जयाचा ॥ संहार होईल दुःखांचा ॥ म्हणोनि धावा करितसे त्याचा ॥ तुझेनि नोहे ते काही ॥७६॥
ऐसे ऐकता हासोन ॥ जावोनि शिवा करी कथन ॥ म्हणे भक्ता तूचि शरण ॥ कृपासागरा पशुपति ॥७७॥
गणिकेसी होवोनि प्रसन्न ॥ तिचे करावे उद्धारण ॥ ऐसे ऐकोनि नंदीवचन ॥ दर्शन द्यावया निघाला ॥७८॥
गणिकेसमीप येवोनि ॥ तीस बोले हो कल्याणि ॥ वससी का खिन्न मनी ॥ कृष्णानदीतीरी हो ॥७९॥
ऊर्ध्वरेत मुनींचे तपोबळ ॥ की द्वादशाब्द तपांचे फळ ॥ प्राप्त होई ते सकळ ॥ केवळ कृष्णासेवने ॥८०॥
आजन्म ब्रह्मचर्यव्रते ॥ कलीमाजी जे मिळते ॥ ते कृष्णासेवने होते ॥ प्राप्त तियेचे सेवका ॥८१॥
तपे झालीस निर्दोष ॥ अपेक्षित जे मानस ॥ ते तू मागे सावकाश ॥ पुण्यश्लोके कल्याणि ॥८२॥
अभय ऐकोनि गणिका ॥ नमस्कारी गौरिनायका ॥ माझे भाषण हे ऐका ॥ बोलती झाली शिवासी ॥८३॥
देव देव जगन्नाथ ॥ जे मी केले दुष्कृत ॥ ते तुज असे की विदित ॥ पुनरुच्चार कासया ॥८४॥
तू जरी प्रसन्न होशी ॥ माझे मागणे एक तुजशी ॥ जे मूळ असे पापाशी ॥ छेदन करी झडकरी ॥८५॥
निष्पाप झाले ही खूण ॥ नाम माझे स्वये धरून ॥ या स्थळी वास करोनि ॥ राहे देवा महेशा ॥८६॥
हेचि देणे मज द्यावे ॥ या तीर्थास गणिका म्हणावे ॥ स्नान करिता सद्गति पावे ॥ माघमाशी महेशा ॥८७॥
ब्रह्मघ्न असो की सुरापानी ॥ जो का रत मातृगमनी ॥ गुरुतल्पग परस्त्रीगमनी ॥ होवो मुक्त महेशा ॥८८॥
विध्युक्त करिता पिंडदान ॥ पितरा मिळो सायुज्यसदन ॥ ब्राह्मण देता हिरण्यदान ॥ पावो सद्गति महेशा ॥८९॥
देवाधिदेवा भवनाशना ॥ जाळी समूळ हे वासना ॥ न विसंबो तुझे चरणा ॥ हेचि प्रार्थना महेशा ॥९०॥
ऐकोनि हे गणिकावाणि ॥ तथास्तु म्हणे पिनाकपाणी ॥ तिजला बैसवोनि विमानि ॥ नेली तात्काळ कैलासी ॥९१॥
गणिका जेथ झाली मुक्त ॥ तेचि झाले गणिकातीर्थ ॥ तेथोनि आठ सहस्त्र हस्त ॥ नारायणआश्रम ॥९२॥
आरूढोनि नंदीवरी ॥ गेला स्वधामी अंधकारी ॥ काय वदू कृष्णाथोरी ॥ नारद म्हणे ऋषीसी ॥९३॥
गणिकाख्यान परम अद्भुत ॥ ऐकता पापे दग्ध होती ॥ पूर्ण होती मनोरथ ॥ कृष्णाप्रसादे निश्चये ॥९४॥
पुढिले अध्यायी मनोहर ॥ कथा ऐकावी सादर ॥ तुष्ट होईल सिद्धेश्वर ॥ भक्तकामकल्पतरू ॥९५॥
कृष्णाकथा इक्षुदंड ॥ पाहता चाखोनि रस उदंड ॥ पावाल तृप्ति तेणे अखंड ॥ पंचमोऽध्याय वर्णिला ॥९६॥
*॥इति श्रीस्कंदपुराणे कृष्णामाहात्म्ये गणिकातीर्थवर्णनं नाम पंचमोऽध्यायः ॥५॥*
🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁
*क्रमशः
*अनंत देव वाई।15/01/2017.*
🌷🌿🍄🙏🏼🙏🏼🙏🏼🍄🌿🌷
*श्री कृष्णा माहात्म्य - अध्याय ६*
🌷🌿🌷🌿🌷🌿🌷🌿🌷
*विष्णूंच्या चरणांपासून कृष्णा नदी उत्पन्न झाली म्हणून तिचे पाणी विष्णुपादोदक आहे. त्यामुळे गंगेपेक्षाही तिचे महत्त्व अधिक आहे.*
🍄🌻🍄🌻🍄🌻🍄🌻🍄
*श्रीगणेशाय नमः ॥*
कृष्णादिवाकर उगवता ॥ अज्ञानतम नाशी तत्त्वता ॥ सवेंचि ब्रह्म प्रकाशता ॥ संदेह काही उरेना ॥१॥
स्कंद म्हणे ऋषींप्रती ॥ आता सिंहावलोकने चित्ती ॥ देखा कृष्णामंडली सांगती ॥ तेचि ऋषितीर्थ जाहले ॥२॥
नरनारायण जेथ ॥ सिद्ध गंधर्व अग्निष्वात्त ॥ महोरग ब्रह्मर्षि मूर्तिमंत ॥ जया ठायी राहती ॥३॥
संगमाचे उत्तरतटी ॥ ऋषितीर्थ असे विख्याती ॥ पितृतीर्थ दक्षिणप्रांती ॥ देवतीर्थ पूर्वेसी ॥४॥
देवतीर्थी सिद्धेश्वर ॥ वसे धौम्य ऋषीश्वर ॥ स्नान करोनि सुदामा भूसुर ॥ धूतपाप जाहला ॥५॥
म्हणूनि धूतपाप बोलिजे ॥ संगमापासूनि कोस जे ॥ यथार्थ नाम जया साजे ॥ स्कंद म्हणे ऋषींसी ॥६॥
पितृतीर्थी स्नान करिता ॥ तिले पितरांसी तर्पिता ॥ अखंड जोडे पुण्य तत्त्वता ॥ काय वर्णू ऋषी हो ॥७॥
तेथे जो श्राद्ध करील ॥ पिंड सातूचे देईल ॥ स्वगोत्रवर्धन करील ॥ हिरण्यदाने निश्चये ॥८॥
मिष्टान्ने पितृश्राद्ध करी ॥ नारायणाश्रमी जरी ॥ घृत मधुक्षीर वारी ॥ अखंड मिळे पितरांसी ॥९॥
संगमाचे उत्तरेसी ॥ स्नान करुनि ऋषींसी ॥ तृप्त करी यवान्नासी ॥ अखंड लाधे समृद्धि ॥१०॥
जे का नरनारायणासी ॥ देती तिलयुक्त फलासी ॥ संतुष्ट होवोनि ते त्यासी ॥ इच्छिले मानसी पुरविती ॥११॥
माघमासी एक स्नान ॥ ऋषिदेवांचे पूजन ॥ नारिकेल देता द्विजांकारण ॥ रुद्रलोक मिळतसे ॥१२॥
पापशुद्धि धरोनि चित्ती ॥ प्रातःकाली देवतीथी ॥ स्नान करावे मंत्रोक्ती ॥ भक्तिपूर्वक अवधारी ॥१३॥
मंत्र ॥ सवित्रे प्रसवित्रे च परं धाम जलं मम ॥ त्वत्तेजसा परिभ्रष्टं पापं यातु सहस्त्रधा ॥१४॥
दिवाकर जगन्नाथ प्रभाकर नमोऽस्तुते ॥ परिपूर्ण कुरुष्वैव स्नानं त्वेतन्ममाच्युत ॥१५॥
जो हा असे आगमोक्त ॥ ऐसा मंत्र उच्चारित ॥ अग्निवरुणां करोनि दंडवत ॥ स्नान करावे तात्काळ ॥१६॥
माघमासी करिता स्नान ॥ बिंब रवीचे भेदून ॥ शीघ्र पावे मोक्षभुवन ॥ काय वर्णू ऋषी हो ॥१७॥
शुक्लपक्षी माघमासी ॥ हस्तनक्षत्र एकादशी ॥ स्नान करिता पाप नाशी ॥ जन्मजन्मांतरींचे ॥१८॥
ऋषींस म्हणे शरजन्मा ॥ काय वानू तीर्थमहिमा ॥ धूतपाप होय सुदामा ॥ मातृगामी जरी तो ॥१९॥
शालकवंशी धौम्यमुनी ॥ पंचाक्षरी मंत्र जपोनी ॥ सिद्धि झडकरी पावोनी ॥ पुनीत जाहला तेधवा ॥२०॥
ध्यानस्थ करोनि शिवलिंग ॥ अर्चिता टाकिला देहलिंग ॥ स्वयेंचि झाला स्वयंभू ॥ सिद्धेश्वर नामाने ॥२१॥
पुष्पवृष्टि प्रभंजन ॥ करी सौम्य वर्षाव घन ॥ सकल झाले शुद्ध मन ॥ सिद्धेश्वरप्रसादे ॥२२॥
सिद्धेश्वर तीर्थासी ॥ व्यतिपात संक्रमेसी ॥ स्नान पिंडप्रदानेशी ॥ करिता पावे सौम्य गति ॥२३॥
माघ व्यतिपात आमेसी ॥ धूतपापतीर्थासी ॥ करितां घृत गूढ पायसी ॥ प्राप्य होय रुद्रलोक ॥२४॥
कृष्णेच्या उत्तरतटी ॥ तीर्थ सिद्धेश्वर विख्याति ॥ हिरण्यदान जे करिती ॥ सूर्यगति पावती ॥२५॥
स्कंद म्हणे ऋषींलाग्न ॥ ऐसे धूतपाप महिमान ॥ जयेठायी द्विजनंदन ॥ उत्तम गति पावला ॥२६॥
ऐशी ही पुण्य पावन कथा ॥ भक्तिपूर्वक नित्य ऐकता ॥ चतुर्वर्ग फल तत्त्वतां ॥ लाधे कृष्णाप्रसादे ॥२७॥
पुढिले अध्यायी सुरस आख्यान ॥ सत्य ब्राह्मणा उपदेश गहन ॥ होता पावेल ब्रह्मसदन ॥ आनंदभिधान असे हे ॥२८॥
कृष्णाकथा इक्षुदंड ॥ पाहता चाखोनि रस उदंड ॥ पावाल तृप्ति तेणे अखंड ॥ षष्ठोऽध्याय वर्णिला ॥२९॥
*इति श्रीस्कंदपुराणे श्रीकृष्णामाहात्म्ये धूतपापतीर्थवर्णनं नाम षष्ठोऽध्यायः ॥*
🌸🌿🌸🌿🌸🌿🌸🌿🌸
*[अनंत देव वाई।१६/०१/२०१७.]* 🔔🌺🕉🙏🏼🙏🏼🙏🏼🕉🌺🔔
*श्री कृष्णा माहात्म्य - अध्याय ७*
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹
*विष्णूंच्या चरणांपासून कृष्णा नदी उत्पन्न झाली म्हणून तिचे पाणी विष्णुपादोदक आहे. त्यामुळे गंगेपेक्षाही तिचे महत्त्व अधिक आहे.*
🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼
*श्रीगणेशाय नमः ॥*
ऐकोनि कृष्णासिंहध्वनि ॥ पापकुंजर जाती पळोनी ॥ कृष्णा सुखाची रत्‍नखाणी ॥ दुःखनिरसनी श्रीकृष्णा ॥१॥
ब्रह्मकुमार ऋषींप्रती ॥ सांगे कृष्णा धरोनि चित्ती ॥ काय वानू कृष्णास्तुति ॥ पन्नगपतीही कुंठित ॥२॥
कृष्णानदीच्या दक्षिणेस ॥ धूतपापासाव कोस ॥ तीर्थ असे जे तयास ॥ बोलती सत्य ऋषीश्वर ॥३॥
येईविषयी कथा पावन ॥ तपननामा असे ब्राह्मण ॥ तया असती पुत्र दोन ॥ सत्य आणि वेद ऐसे ॥४॥
तर्कशास्त्र तया शिकवून ॥ केले चांगले विद्वान ॥ प्रौढ झाले हे पाहून ॥ पिता बोलवी तयांसी ॥५॥
म्हणे मजपाशी विपुल धन ॥ घ्यावे तुम्ही विभागून ॥ धर्मकार्यार्थ करावे साधन ॥ ऐशी असे मम इच्छा ॥६॥
मी तरी विषय सोडिला ॥ त्रिवर्ग येणेचि साधिला ॥ एक आशय मनी राहिला ॥ योगे आत्मदर्शन ॥७॥
तरी तुम्ही अगस्ती मुनी ॥ साक्षी करोनि घ्या विभागोनि ॥ जे का भवनगिरीत पुरोनि ॥ ठेविले मी धन बहु ॥८॥
ऐसे त्यास बोलोनि पिता ॥ गेला वनी तपाकरिता ॥ अगस्तीसी आणिती तत्त्वता ॥ पुत्र दोघे विभागासी ॥९॥
सत्य म्हणे मी वडील ॥ म्हणोनि श्रेष्ठांश मज येईल ॥ वेद ऐकोनि हे बोल ॥ म्हणे मूढा काय वदसी ॥१०॥
सवेचि सत्ये एक चापट ॥ मारिता वेद अति तापट ॥ हाती घेवोनि एक लकुट ॥ ताडण करी अग्रजा ॥११॥
ऐसे देखोनि यापरी ॥ अगस्त्य दोघांही निवारी ॥ परी ते परस्परवैरी ॥ ऋषिवैखरी नायकती ॥१२॥
धनलोभे दोघेजण ॥ एकमेका करिती ताडण ॥ ऋषि हांसे पोट धरून ॥ विस्मित होवोनि मानसी ॥१३॥
तधी सत्य पितयापाशी ॥ जाऊनि सांगे गोष्टी ऐशी ॥ ऐकोनि म्हणेरे कायसी ॥ बुद्धी तुम्हा उपजली ॥१४॥
थोर कुळी उपजोन ॥ जे करिती दुराचरण ॥ धिक तयांचे होय जीण ॥ व्यर्थ माता प्रसवली ॥१५॥
धन असे धर्माचे फळ ॥ धर्म करुणेचे आलवाल ॥ करुणा सौंदर्याचे मूळ ॥ ऐक बालका निर्धारे ॥१६॥
विष्णुसी नार्पिले जे कर्म ॥ की धन असे रहितधर्म ॥ नाही जाणिले ईश्वरवर्म ॥ ज्ञान व्यर्थ कासया ॥१७॥
की उपकारावीण देह ॥ की अतिथीवीण गेह ॥ सत्याविण जिणे इह ॥ व्यर्थ जाण बालका ॥१८॥
जीवन ज्याचे धर्मास्तव ॥ तोचि जाणे ज्ञानभाव ॥ ज्ञाने ध्याने तोषिला देव ॥ तरीच जीवनमुक्त तो ॥१९॥
परमेश्वरे ब्राह्मणदेही ॥ उपभोगहेतु ठेविला नाही ॥ तप करोनि विदेही ॥ अनंतसुख मिळवावे ॥२०॥
जी कर्मे असतील प्रशस्त ॥ तीच ठेवावी हस्तगत ॥ दुष्कर्मै वर्जावी समस्त ॥ जी का वेदनिंदित ॥२१॥
संतुष्ट ठेवावे आपुले मन ॥ सर्वत्र ठेवावे सम नयन ॥ इंद्रियांचे करोनि आकलन ॥ सत्यप्रिय रहावे ॥२२॥
मन असावे शांत दांत ॥ ब्राह्मणे रहावे दयावंत ॥ परियोषितेवरी न ठेवी चित्त ॥ पारुष्य हिंसा नसावी ॥२३॥
लोकवार्तेचा न येवो आळ ॥ परोपकारी घालवी काळ ॥ ऐसा धर्म आचरोनि बाळ ॥ मुक्ति मेळवी निर्वाण ॥२४॥
नर जैशी करील कृति ॥ तैशीच त्यास मिळे गति ॥ दुष्कृतीचे फल निश्चिती ॥ याच जगी मिळतसे ॥२५॥
ऊर्ध्व बाहू करोनि आपुला ॥ सत्य सांगतो ऐक बाळा ॥ धर्म लाधे अर्थकामाला ॥ ऐसे वर्म न जाणशी ॥२६॥
पूर्ववयी धर्म न करीत ॥ होईल तोचि स्वार्थभ्रष्ट ॥ याचिकारणे धर्म सतत ॥ बुद्धिमंते करावा ॥२७॥
मरण येतांचि सहसा ॥ बांधवांचा काय भरवसा ॥ शून्यमार्गी जाशील कैसा ॥ धर्मावीण सांग बा ॥२८॥
जैसा बुडबुडा पाण्यावरू ॥ तैसा देह क्षणभंगरू ॥ जीव अनित्य जेवि पाखरू ॥ ऐक बाळा एकचित्ते ॥२९॥
महापुरी काष्ठे मिळती ॥ तैशी स्त्रीपुत्रसंगती ॥ कैसा निजलासि मूढमति ॥ सावध सत्वर होई गा ॥३०॥
जवळी नसे धर्मपाथेय ॥ सोडिता सद्‌गुरूचे पाय ॥ घोरमार्गी बहुत अपाय ॥ कैसा जाशील एकटा ॥३१॥
जपतपक्षमेची करोनि नाव ॥ तरोनि जाई भवार्णव ॥ कृष्णेवरी ठेवोनि भाव ॥ साक्षात देव होशी तू ॥३२॥
कृष्णामृताचा ऐकोनी घोष ॥ जन्मजन्मांतरींचे दोष ॥ नष्ट होवोनि देवेश ॥ कृपा करी तात्काळ ॥३३॥
तीन वेळा कृष्णास्नान ॥ करिता श्रीकृष्णेचे ध्यान ॥ कृष्णरूप होसी हे जाण ॥ सत्य सत्य त्रिवाचा ॥३४॥
ऐसे ऐकोनि सुधावचन ॥ सद्गदित झाले तयाचे मन ॥ शीघ्र नमोनि पितृचरण ॥ कृष्णातीरी पातला ॥३५॥
दूत पाठवून एक कोस ॥ कृष्णातटी केला वास ॥ करिता शिवाचा निजध्यास ॥ तुष्ट गौरीश जाहला ॥३६॥
देखोनि तयाची शुद्ध मती ॥ शांत सम निंदास्तुति ॥ जया सारखी कनक माती ॥ स्वच्छकांती शिवभक्त ॥३७॥
अगस्तीचे धरोनि पाय ॥ लाधे मंत्र नमः शिवाय ॥ जपता तोषोनि कैलासराय ॥ म्हणे काय इच्छिसी ॥३८॥
जे का असेल तव कामना ॥ दुर्लभ जरी देवादिकांना ॥ तरी देईन मी वरदाना ॥ कैलासराणा म्हणतसे ॥३९॥
साष्टांग करोनि नमस्कार ॥ सत्ये याचिला योगवर ॥ जेणे दिसे उमावर ॥ चराचरव्यापी जो ॥४०॥
ऐकोनि तयाचे भाषण ॥ योगिध्येय उमारमण ॥ आत्माराम जो सर्वपूर्णं॥ बोले वचन तेधवा ॥४१॥
मन कर्म आणि वाणी ॥ याही अपपर एक जाणि ॥ सर्वभूतस्थ शूलपाणी ॥ मोक्षदानी तेधवा ॥४२॥
सर्वांभूती असे ईश्वर ॥ हेचि ज्ञानतप सुंदर ॥ मोक्षसाधन हेचि सुकर ॥ ज्ञानी निरंतर बोलती ॥४३॥
ऐशी योगाची हे स्थिती ॥ सांगता झालो तुजप्रती ॥ ग्रहण करिता होय स्फूर्ति ॥ आनंदमूर्ति मी असे ॥४४॥
यापरी हे योगरत्‍न ॥ केले मी तुझे आधीन ॥ नित्य ठेवी करोनि जतन ॥ राही निमग्न आनंदी ॥४५॥
ऐसे हे परमगुह्य ॥ सांगता झाला मृत्युंजय ॥ ऐकोनि बोले तदा सत्य ॥ नारद म्हणे ऋषींसी ॥४६॥
सत्यनामे व्हावे तीर्थ ॥ सत्यनामे रहावे येथ ॥ आणिक मागतो किंचित ॥ वर द्यावा मजलागी ॥४७॥
तत्त्वसंवाद हा आपुला ॥ ऐके जो भक्तपाळा ॥ तोचि पावो तत्त्वपदाला ॥ हेचि तुजला मागतो ॥४८॥
माझे अनुजाची अहंता ॥ त्वत्प्रसादे नाशवंता ॥ व्हावी असे उमाकांता ॥ चिंताहरा मागणे ॥४९॥
माझे दर्शन होता तया ॥ नैश्वरबुद्धि जावो लया ॥ तत्त्वज्ञानी करी सदया ॥ नमोनि पाया मागणे ॥५०॥
तथास्तु म्हणोनि महेश्वर ॥ विदेही करोनि सत्य सत्वर ॥ गेला तत्काल कैलासावर ॥ भवानीवर पिनाकी ॥५१॥
पुढिले अध्यायी दयाबंधु ॥ तुष्ट होता सत्यबंधु ॥ तपन होईल मुक्तबंधु ॥ आनंदकंदु झडकरी ॥५२॥
कृष्णाकथा इक्षुदंड ॥ पाहता चाखोनि रस उदंड ॥ पावाल तृप्ति तेणे अखंड ॥ सप्तमोऽध्याय वर्णिला ॥५३॥
*इति श्रीस्कंदपुराणे श्रीकृष्णामाहात्म्ये सत्यतीर्थवर्णनं नाम सप्तमोऽध्यायः ॥*
🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂
*श्री कृष्णा माहात्म्य - अध्याय ८*
🌹🍄🌹🍄🌹🍄🌹🍄🌹
*विष्णूंच्या चरणांपासून कृष्णा नदी उत्पन्न झाली म्हणून तिचे पाणी विष्णुपादोदक आहे. त्यामुळे गंगेपेक्षाही तिचे महत्त्व अधिक आहे.*
💢⭕💢⭕💢⭕💢⭕💢
*श्रीगणेशाय नमः ॥*
वाहता कृष्णाप्रभंजन ॥ नष्ट होती दुरितघन ॥ कामक्रोधादि वृक्ष सघन ॥ पडती मोडोनि कडाडा ॥१॥
आता श्रोते एकचित्त ॥ होवोनि ऐका कथामृत ॥ महा पापीही होय पुनीत ॥ विरिंचिसुत म्हणतसे ॥२॥
मागील अध्यायी सत्यकथा ॥ तुम्हा जाहलो मी सांगता ॥ योगसंसिद्ध ऐकोनि भ्राता ॥ वेदे अहंता सोडिली ॥३॥
वेदासी बोले सत्यतात ॥ जावे तुवा अग्रजाप्रत ॥ भेटी होता तुज त्वरित ॥ दुःखविमुक्त होशील ॥४॥
तदा तातासी नमस्कार ॥ करोनि निघाला तपनकुमार ॥ अग्रजा पाहोनि हरहर ॥ म्हणे भूभार जाहलो ॥५॥
ऐसा अनुतापी जाणून ॥ सत्य हासोनि बोले वचन ॥ श्रीकृष्णेचे करी सेवन ॥ एकाग्रमने करोनी ॥६॥
बरे बोलोनि कृष्णेवर ॥ स्नान करी द्विजवर ॥ पूजीतसे सत्येश्वर ॥ गौरीहर पशुपति ॥७॥
जितश्वास निराहार ॥ मानसी जपे मंत्र अघोर ॥ बारा वर्षे होता वर ॥ माग म्हणे पिनाकी ॥८॥
ऐशी ऐकोनिया उक्ति ॥ वेद नमोनी शिवाप्रति ॥ म्हणे द्यावी गा सद्गति ॥ योगी वंदिती जियेसी ॥९॥
माझे नामे हा पर्वत ॥ राहो देवा सदोदित ॥ आणि जे का मी याचित ॥ उमाकांता द्यावे गा ॥१०॥
माझा पिता जो तपन ॥ नाम तयाचे करोनी धारण ॥ येथे वसावे जी आपण ॥ माझी आण महेशा ॥११॥
आम्हा उभयतांचे मधी ॥ महापुण्या कृष्णानदी ॥ असावी हे कृपानिधि ॥ येवढी आधी दयाळा ॥१२॥
सत्यतीर्थी करोनि स्नान ॥ घेती जे तुझे दर्शन ॥ तयां मिळो परमस्थान ॥ हेचि मागणे पुरवी गा ॥१३॥
तपनेश्वर आणि वेदगिरि ॥ मध्ये कृष्णेत देह जरी ॥ पडे तरी अंधकारी ॥ मुक्त करी दयाळा ॥१४॥
ऐसे म्हणोनी स्वस्तिकासनी ॥ बैसोनि चिंती शूलपाणी ॥ प्राणापानैक्य करोनी ॥ चैतन्य चित्ती ठेविले ॥१५॥
तपन तपे शतरुद्रीय ॥ प्रसन्न होवोनि मृत्युंजय ॥ म्हणे बापा इच्छिसी काय ॥ सांग निर्भय मानसे ॥१६॥
ऐकोनि म्हणे तपन देवा ॥ देई मज हाचि मेवा ॥ सदा घडो चरणसेवा ॥ प्राणविसावा तूचि मज ॥१७॥
सर्व जंतूत तुझी वसति ॥ म्हणोनि बोलती श्रुतिस्मृती ॥ सर्वशांत त्रिगुणमूर्ति ॥ वर्णू किती मी वाचे ॥१८॥
वाणीमनाचा अविषय ॥ सर्वज्ञ जो योगगम्य ॥ जो का चिदात्मा योगवंद्य ॥ तोच करी जगदीशा ॥१९॥
ऐसा स्तविला जयाशी ॥ स्पर्शी तोचि तपनासी ॥ बोलता झाला योगऋषी ॥ ऋषिप्रती तेधवा ॥२०॥
नित्यानंद पराशांति ॥ वरेण्य अमृत मज बोलती ॥ ऐशी अद्वैत शिवस्फूर्ति ॥ जाण निश्चिती परात्मा ॥२१॥
ऐसे बोलोनि तपनाप्रति ॥ तात्काळ बैसे नंदीवरती ॥ गमन करी कैलासपति ॥ नारद म्हणे ऋषींसी ॥२२॥
तया तपनेश्वरापासाव ॥ होय गंगासमुद्भव ॥ अगस्त्याश्रमी येता स्त्राव ॥ कृष्णासंगम पावली ॥२३॥
सत्य तीर्थाचे महिमान ॥ करिता जयाचे संस्मरण ॥ महापापीही उद्धरून ॥ कैलासभुवन पावती ॥२४॥
तेथोनी एक कोसावरी ॥ विष्णुतीर्थ असे निर्धारी ॥ अश्वत्थरूपी नरहरी ॥ वास करी ज्या ठायी ॥२५॥
करोनि वनस्पतीमंत्रोच्चार ॥ प्रदक्षिणा शत अष्टोत्तर ॥ प्रातःकाळी करिता नर ॥ दोशवर्जित होतसे ॥२६॥
विष्णुतीर्थी द्वादशीसी ॥ श्राद्धादि करी उपवासी ॥ पितर होती वैकुंठवासी ॥ जे का नरकासी पावले ॥२७॥
पुढिले अध्यायी कथा सुंदर ॥ मुक्त झाला सप्तकर व अग्नितीर्थ सिद्धेश्वर ॥ महिमा जेथ वर्णिला ॥२८॥
कृष्णाकथा इक्षुदंड ॥ चाखोनि पाहता रस उदंड ॥ तृप्ति पावाल तेणे अखंड ॥ अष्टमोऽध्याय वर्णिला ॥२९॥
*इति श्रीस्कंदपुराणे श्रीकृष्णामाहात्म्ये तपनोद्धारवर्णनं नाम अष्टमोऽध्यायः ॥*
🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁
*क्रमशः
🕉🌸🌺🙏🏼🙏🏼🙏🏼🌺🌸🕉
*श्री कृष्णा माहात्म्य - अध्याय ९*
🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷
*विष्णूंच्या चरणांपासून कृष्णा नदी उत्पन्न झाली म्हणून तिचे पाणी विष्णुपादोदक आहे. त्यामुळे गंगेपेक्षाही तिचे महत्त्व अधिक आहे.*
🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻
*श्रीगणेशाय नमः ॥*
येता कृष्णाधाराधर ॥ नाचो लागले भक्तमयूर ॥ चित्तचातक होवोनि समोर ॥ फार टाहो फोडती ॥१॥
ऋषि म्हणती अहो स्कंद ॥ तपन झाला आनंदकंद ॥ ऐकोनि लागला हाचि छंद ॥ कृष्णामाहात्म्य ऐकावे ॥२॥
ऐशी ऐकोनिया वाणी ॥ स्कंद आणि कृष्णा ध्यानी ॥ म्हणे ऐका चित्त देवोनी ॥ कृष्णामहिमा अगाध ॥३॥
विष्णूतीर्थापासूनि दूर ॥ अग्नितीर्थ दंड सहस्त्र ॥ जे का भुक्तिमुक्तीचे घर ॥ कथा मनोहर येविषयी ॥४॥
मानसपुत्र चतुराननाचा ॥ ऋषीश्वर भृगु नावाचा ॥ दाता दयालु सदा वाचा ॥ नामी शिवाच्या रंगली ॥५॥
सत्यवादी शुचिष्मंत ॥ दयाशील ज्ञानवंत ॥ प्रिय अतीथ अभ्यागत ॥ शिवभक्त महायोगी ॥६॥
तयाची भार्या नामे दाता ॥ साध्वी सुशीला नित्य शांता ॥ प्रेमे सेवीतसे स्वकांता ॥ काय वृत्तांत जाहला ॥७॥
तो कोणेक दिवशी ऋषी ॥ आदित्य येता मध्यान्हीशी ॥ सूर्याराधना करावयासी ॥ गंगातीरासी पातला ॥८॥
इकडे शूलनामा असुर ॥ विक्राळ दाढा भयंकर ॥ मुनिपत्‍नीस सत्वर आला हरण करावया ॥९॥
देखोनि ऋषीचा आश्रम ॥ किंचित घेतसे विश्राम ॥ चुंबन करो पाहती द्रुम ॥ व्योम ऐसे वाटले ॥१०॥
ऐसे जे का पुण्यस्थल ॥ तेथे वृक्ष असती प्रफुल्ल ॥ नाना पुष्पांचे परिमल ॥ भ्रमर गुंजारव करिताती ॥११॥
जाई जुई चंपक मालती ॥ मोगरे नाना जाती फुलती ॥ पारिजात गुलाब सेवंत ॥ रंग असती भिन्न भिन्न ॥१२॥
दवणा पाच मरवा निर्मळ ॥ सुवास सुटतसे सोज्वळ ॥ ठायी ठायी सरोवरे विपुल ॥ माजी मराळ खेळती ॥१३॥
नाना जाती वृक्ष असती ॥ पक्वफलभारे नमती ॥ बकुल अम्र चिंचा किती ॥ कपित्थ असती बहुसाल ॥१४॥
केळी नारळी शिताफळे ॥ अत्यंत गोड रामफळे ॥ खिरण्या जांभळे रायावळे ॥ कोंब कोवळे वेळूंचे ॥१५॥
सुरु कृष्णागर मैलागर ॥ पनस दाळिंबे पेरू अपार ॥ खजूर पोफळी देवदार ॥ रुद्राक्ष सुंदर शोभती ॥१६॥
ऐसे नानाजाती वृक्ष असती ॥ पक्षी तयांवरी शब्द करिती ॥ शुक सारिका मंजुळ बोलती ॥ कोकिळा गाती सुस्वर ॥१७॥
ठायी ठायी मनोहर ॥ नाचती मयूरी मयूर ॥ गुंजारव करिती अति मधुर ॥ भ्रमर सुवासा देखोनी ॥१८॥
विप्र वेदघोष करिती ॥ स्वाहा वषट्‌कार बोलती ॥ तेथ जाहला असुरपति ॥ द्विजरूप तात्काळ ॥१९॥
आश्रमी जेव्हा तो शिरला ॥ मृग पक्षांनी आक्रोश केला ॥ आ करोनि म्हणे भृगुपत्‍नीला ॥ काम चेतला अंतरी ॥२०॥
ऐकोनि तयाच्या वचना ॥ बाहेर आली भृग्वंगना॥ देखोनिया तया ब्राह्मणा ॥ काय वचना बोलत ॥२१॥
अरे तू असशी कोठील कोण ॥ येथे यावया काय कारण ॥ परस्त्रीसी पाचारण ॥ काय कारण करतोसी ॥२२॥
ऐकोनि सतीचे उद्‌गार ॥ येरू म्हणे तुझा भ्रतार ॥ मीचि होतो म्हणूनि सत्वर ॥ बाहेर येई सुंदरी ॥२३॥
पूर्वी तुझे पित्याकडून ॥ झाले मजशी वाग्‍दान ॥ तरी तुज न्यावयालागून ॥ जाण येथे आलो गे ॥२४॥
पूर्वी केले जे भाषण ॥ त्याचेच बल अधिक जाण ॥ यासी असे गे शास्त्रप्रमाण ॥ विद्वज्जन बोलती ॥२५॥
ऐकोनि दुष्टाची ते वाणी ॥ भयाभीत झाली विप्रपत्‍नी ॥ मग आपल्या गृह्याग्निलागुनी ॥ शरण गेली तेधवा ॥२६॥
प्रदक्षिणा घालिता कुंडास ॥ कंप सुटला तदंगास ॥ येरु म्हणे गृह्यदेवतेस ॥ पूस आता झडकरी ॥२७॥
ऐकोनि ऐसे ती भामिनी ॥ विचारी पावका सांग झणी ॥ पुण्यपातका साक्षी होवोनी ॥ भूतांमाजी राहसी ॥२८॥
पावक म्हणे तुजलागून ॥ द्यावी राक्षसा ऐसे वचन ॥ असता भृगूसी अर्पण ॥ केले तुझिया पित्याने ॥२९॥
ऐकोनि अग्निची मात ॥ राक्षसे धरिला तिचा हात ॥ भृगूसी तो भीत भीत ॥ आश्रमापासाव निघाला ॥३०॥
गर्भिणी मुनीची भार्या ॥ विधात्या म्हणे अरे निर्दया ॥ काय केले हे अनार्या ॥ वाया गांजिशी का मज ॥३१॥ अनंत देव ।
अहो सकल वनस्पती ॥ राक्षसे नेले मजप्रति ॥ ऐसे कथोनि माझा पति ॥ सावध करा तात्काळ ॥३२॥
अहो आश्रमदेवता ॥ राक्षसे नेली तुझी दांता ॥ ऐसे कथोनि माझिये कांता ॥ सावध करा तात्काळ ॥३३॥
अहो पुष्करणी सपद्मिनी ॥ राक्षसे नेली मज हिरोनी ॥ ऐसे कथोनी भृगुमुनि ॥ सावध करा तात्काळ ॥३४॥
स्फुंदस्फुंदोनि ते अंगना ॥ हाका मारी पक्षिगणा ॥ तुम्ही तरी माझिया रमणा ॥ सावध करा तात्काळ ॥३५॥
अरे गर्भस्थ माझिया बाळा ॥ काय करु मी हा कपाळा ॥ ऐसे ऐकता बाहेर आला ॥ हुंकार करोनी झडकरी ॥३६॥
पाहोनि तव बालतेज ॥ राक्षस झाला भस्म सहज ॥ कडिये घेवोनि तो निज ॥ बाळक आली घरासी ॥३७॥
इकडे तीर्थाहूनि ऋषी ॥ आश्रमी येता पाहे सुताशी ॥ सवेंचि कापोनि मानसी ॥ म्हणे पत्‍नीसी काय हे ॥३८॥
तुझा अपराधी असे कवण ॥ कैसे झाले हे गर्भपतन ॥ भस्म येथे काय कारण ॥ कथन करी मजलागी ॥३९॥
ऐकोनि ऋषीचे वचन ॥ झाले वृत्त करी कथन ॥ अग्निसी शापी ऋषि कोपून ॥ सर्वभक्ष्यी तू होसी ॥४०॥
ऐकोनि पत्‍निमुखीची वार्ता ॥ क्रोध नावरे ऋषीचे चित्ता ॥ म्हणे गृह्याग्नीने तत्त्वता ॥ साक्ष कैशी दीधली ॥४१॥
लोक म्हणती तुज पावक ॥ धर्मरहस्यामाजि मूर्ख ॥ आहेसी सकलाहितकारक ॥ आजि कळले पै माते ॥४२॥
ऐसे ऐकोनी शापवचन ॥ अग्नि झाला क्रोधायमान ॥ सर्वशक्ति संहारून ॥ लीन जाहला सागरी ॥४३॥
नष्ट झाला जठरानळ ॥ जिरेना एकही अन्नकवळ ॥ अंधकार जाहला सकळ ॥ पाकसिद्धी राहिली ॥४४॥
राहिले यजन माजन ॥ अतिथी जाती विन्मुख होवोन ॥ तदा इंद्रादि सुरगण ॥ शरण गेले विधीसी ॥४५॥
देवांसी विचारी धाता ॥ काय झालेसे तत्त्वता ॥ अग्निरहित सर्व जगता ॥ सांगती अमर नेमोनी ॥४६॥
स्वाहा स्वधा अग्निमागून ॥ जाते झाले विश्वांतून ॥ वषट्‌कारासहित यज्ञ ॥ लया गेले सर्वही ॥४७॥
मनुष्य गाई तुरग महिषी ॥ स्थावर जंगम सर्व विनाशी ॥ शरण आलो म्हणोनि तुजशी ॥ ऐकता विरिंची निघाला ॥४८॥
सवे घेवोनि देवगण ॥ ऋषि पितर आणि ब्राह्मण ॥ जलशायी जेथ हुताशन ॥ पातले तेथे समस्त ॥४९॥
ब्रह्मा आलासे पाहून ॥ प्रदीप्त झाला हुताशन ॥ म्हणे हे चतुरानन ॥ विनाकारण शाप हा ॥५०॥
काय केले मी भृगूस ॥ त्याने उच्चारिले शापास ॥ म्या न बोलावे की सत्यास ॥ कठीण प्रसंग सर्वथा ॥५१॥
प्रजापति बोले रे हुताशन ॥ कैसे वाचू तुजविण ॥ कैसे श्राद्ध सुधापान ॥ तुजवीण व्यर्थ सर्वथा ॥५२॥
तूचि यज्ञ स्वधा स्वाहा ॥ देवमुख तो मेषवाहा ॥ जिवंत करी ही सर्वसहा ॥ तुजवीण व्यर्थ सर्वथा ॥५३॥
तयावरी चतुरानन ॥ म्हणे कृष्णेसी करी गमन ॥ जे का साक्षात नारायण ॥ शापमोचन करील ॥५४॥
ब्रह्मयाचा निरोप घेऊन ॥ कृष्णादक्षिणतटी येऊन ॥ राहिला जेथे सिद्धेश्वरस्थान ॥ पावन करी पावका ॥५५॥
विष्णुतीर्थ मनोहर ॥ तेथोनि सहस्त्र धनुष्यांवर ॥ स्नान करिता अर्धवत्सर ॥ सिद्धि सप्तकर पावला ॥५६॥
झाला अग्नी शापमुक्त ॥ तेथे देता तीळ घृत ॥ सप्त कुळांचा उद्धार करीत ॥ नारद म्हणे ऋषींसी ॥५७॥
अमावास्या व्यतीपात ॥ येता जो सक्तुपिंड देत ॥ तयाचे तीन पुरुष मुक्त ॥ पितृलोक पावती ॥५८॥
सोमप्रदोष श्रवणेसी ॥ स्नान करोनि सिद्धेश्वरासी ॥ अवलोकिता अग्निलोकांसी ॥ जाईल ईशकृपेने ॥५९॥
रवि मकरेसि येता ॥ ब्राह्मणा तीळ तूप दान करिता ॥ आठ सहस्त्र गायत्री जपता ॥ चांद्रायणफळ मिळतसे ॥६०॥
सिद्धेश्वराच्या अग्रभागी ॥ स्नान करोनि द्विजालागी ॥ धेनु देता यज्ञभागी ॥ होय अग्निप्रसादे ॥६१॥
शुद्ध प्रतिपदा दिवशी ॥ अग्नितीर्थी ब्राह्मणाशी ॥ तंडूळ देता दरिद्र नाशी ॥ अग्नि भक्तजनाचे ॥६२॥
सह्यजेच्या दक्षिणतीरी ॥ अग्नितीर्थ सिद्धेश्वरी ॥ विप्रमुखी हवन करी ॥ तोचि वरी लक्ष्मीसी ॥६३॥
अग्नितीर्थ सिद्धेश्वर ॥ महिमा जयाचा ऐकता नर ॥ आयुष्यारोग्य सुख अपार ॥ भोगोनि जाय शिवलोका ॥६४॥
पुढिले अध्यायी तीर्थथोरी ॥ कथन करील तारकारी ॥ भक्तीने ऐकता मुरारि ॥ संकट वारी भक्तांचे ॥६५॥
कृष्णाकथा इक्षुदंड ॥ चाखोनि पाहता रस उदंड ॥ तृप्ति पावला तेणे अखंड ॥ नवमोऽध्याय वर्णिला ॥६६॥
*॥इति श्रीस्कंदपुराणे कृष्णामाहात्म्ये अग्नितीर्थवर्णनं नाम नवमोऽध्यायः ॥*
💐🌸🌺🙏🏼🙏🏼🙏🏼🌺🌸💐
*श्री कृष्णा माहात्म्य - अध्याय १०*
🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁
*विष्णूंच्या चरणांपासून कृष्णा नदी उत्पन्न झाली म्हणून तिचे पाणी विष्णुपादोदक आहे. त्यामुळे गंगेपेक्षाही तिचे महत्त्व अधिक आहे.*
☘☘☘☘☘☘☘☘☘
श्रीगणेशाय नमः ॥
विकास पावता कृष्णारविंद ॥ गुंजारव करिती भक्तमिलिंद ॥ प्रेमेचि धावती येता सुगंध ॥ मकरंद सेवन करावया ॥१॥
कृष्णामाहात्म्य ऐकता ॥ निर्भय होय श्रोता वक्ता ॥ संशय नुरे मनन करिता ॥ मुक्तता पावे निजध्यासे ॥२॥
ऋषींस म्हणे ब्रह्मतनय ॥ वैराजक्षेत्र महापुण्य ॥ स्मरणे ज्याचिया चित्तजन्य ॥ दोष दहन पावती ॥३॥
जेथे ब्रह्मा वैराजकल्पी ॥ द्वादशाब्द सत्र संकल्पी ॥ बुडो वासना निर्विकल्पी ॥ हाचि हेतू धरोनि ॥४॥
तये सत्रामाजी शब्द ॥ भोजन करा तुम्ही स्तब्ध ॥ दैवे झाला हरी लब्ध ॥ आपुलीये उच्छिष्टे ॥५॥
सुखप्रद असे जे सत्र ॥ सर्वत्र असे सुवर्णपात्र ॥ सभासद ऋषी सकलत्र ॥ यज्ञकर्मी पै असती ॥६॥
वसु मनू विद्याधर ॥ सिद्ध गंधर्व सकल अमर ॥ अप्सरागण सपरिकर ॥ यज्ञकर्मी पै असती ॥७॥
यूप वेदी कनकाची ॥ सुपे उखळी त्यापरीची ॥ स्रुक् स्त्रुवा कल्पतरूची ॥ विरिंची यजमान जयाठायी ॥८॥
चित्रविचित्र मृगाजिन ॥ कंबल आणि दर्भासन ॥ विशाल मंडप शोभायमान ॥ विश्वकर्मे निर्मिला ॥९॥
शंख दुंदुभी वाजती ॥ गंधर्वगण मधुर गाती ॥ ऋग यजू साम पढती ॥ मूर्तिमंत्र जयाठायी ॥१०॥
नैऋत्येस पत्‍नीशाला ॥ आग्नेयदिशी पाकशाला ॥ पश्चिमेस पुष्पमाला ॥ वायव्येसी द्विजतर्पण ॥११॥
उत्तरेस अश्वहत्ती ॥ धनधान्या नाही मिती ॥ ईशान्येस देव वसती ॥ ब्रह्मसभा पूर्वेसी ॥१२॥
ऐशी असे सर्व आयति ॥ परि नसे दाक्षायणीपती ॥ म्हणोनि आसनी कोणी न बैसती ॥ तदा ब्रह्मा बोलला ॥१३॥
रुद्राविण यज्ञप्राप्ती ॥ कैसी होईल मजप्रति ॥ ऐकोनिया देव म्हणती ॥ वायूप्रति सत्वर ॥१४॥
जाऊनिया वाराणशी ॥ उमेसहित शंकराशी ॥ दंडपाणी माधवासी ॥ शीघ्र आणी या ठायी ॥१५॥
ऐसे परिसोनिया वात ॥ काशीस जावोनि जगन्नाथ ॥ तैसाचि विनवी उमाकांत ॥ वंदोनि पाय तयांचे ॥१६॥
कराया चलावे सोमपान ॥ तुम्ही कौस्तुभ सौमार्धभूषण ॥ समारंभी सत्र कमलासन ॥ येऊनि सांग करावे ॥१७॥
स्वाहा स्वधा वषट्‌कार ॥ प्रणव यज्ञ ॐकार ॥ तुजविण कैसे विश्वंभर ॥ परिपूर्ण होती सांगपा ॥१८॥
ऐशी ऐकोनि विनंती ॥ संतोषोनि म्हणे भगवती ॥ त्वरित चलावे यज्ञाप्रति ॥ प्रजापती तोषव ॥१९॥
तदा गौरी त्रिलोचन ॥ लक्ष्मीसहित मधुसूदन ॥ नंदी गरूडारूढ होऊन ॥ वैराजक्षेत्री निघाले ॥२०॥
श्वेत कृष्ण धूम्राक्ष ॥ दंडपाणी पद्माक्ष ॥ गदा खड्‌ग परश धनुष ॥ घेवोनि गण निघाले ॥२१॥
कलावती चंद्रवती ॥ पद्ममालिनि मालती ॥ विश्व आणि हेमकांती ॥ विद्याधरी निघाल्या ॥२२॥
असित भरद्वाजान्वय शिव ॥ देवल व्यास मुनिपुंगव ॥ सस्त्रीक निघाले अभिनव ॥ यज्ञशोभा पहाया ॥२३॥
ऐसा आला पाहोनि शंभु ॥ हर्षे दाटला तो स्वयंभु ॥ म्हणे झाला महालाभु ॥ शीघ्र सन्मुख निघाला ॥२४॥
शंख दुंदुभी वेदघोष ॥ करिती होवोनि अति हर्ष ॥ ऐसा आणिला पार्वतीश ॥ यज्ञयश मिळवाया ॥२५॥
विश्वेश्वर महाविष्णु ॥ पूजोनि बोले कमलासनु ॥ अंबिकेसहित आपुले चरण ॥ लागता पावनु होय मी ॥२६॥
ब्रह्मा बोले हरिहरांस ॥ पूर्ण केले तुम्ही यज्ञास ॥ आता रक्षावे यमसदनास ॥ प्रलयकालपर्यंत ॥२७॥
ऐकोनि ब्रह्मयांचे वचन ॥ तथास्तु बोले गौरीरमण ॥ कृष्णातीरी वास करून ॥ राहते झाले तेधवा ॥२८॥
तयांची आज्ञा घेवोन ॥ यज्ञास आरंभी चतुरानन ॥ ऋत्विजां वरावया कारण ॥ पाचारण करी पत्‍नीसी ॥२९॥
अरुंधती भानुमती ॥ पूजीतसे सावित्री सती ॥ हळदी कुंकुम देत होती ॥ गंध तांबूल कंचुकी ॥३०॥
तदा कोपोनि सरस्वती ॥ बोलती झाली शांडिल्याप्रति ॥ पवित्र व्हावया सत्रपूर्ती ॥ गायत्रीसि पाचारी ॥३१॥
ऐकोनि शांडिल्य गायत्रीसी ॥ आणिता विधि सत्रासी ॥ प्रारंभ करिता अति त्रासी ॥ स्त्रीस्वभावे सावित्री ॥३२॥ अनंत देव ।
कोपोनि म्हणे गायत्रीसी ॥ मजवाचूनि पतिस्थितीसी ॥ कोठेही तू न पावसी ॥ अगे सवती निश्चये ॥३३॥
सावित्री बोलोनि यापरी ॥ अंतर्धान पावे वटाभीतरी ॥ सवेंचि तेथोनि निघे वारी ॥ प्रवाहरूपे जातसे ॥३४॥
पश्चिमाब्धिची धरिता वाट ॥ ब्राह्मण करिती कलकलाट ॥ सवेचि धावती पाठोपाठ ॥ परत भेट व्हावया ॥३५॥
जाती विप्र समुद्रतीरी ॥ तो सागरामाजी प्रवेश करी ॥ ऋषींस म्हणे तारकारी ॥ तीर्थ थोर ते झाले ॥३६॥
सावित्रीसी न देखता ॥ मूर्च्छा पावे सृष्टिकर्ता ॥ महापापी असुर अवचिता ॥ आला क्रियालोपार्थ ॥३७॥
ब्रह्मयासी नाही शुद्धि ॥ आला असे पापबुद्धि ॥ ऐसे जाणोनि दंडपाणि तधी ॥ महादेवासी कळवीतसे ॥३८॥
ऐकोनिया अंधकारी ॥ शूल फेकी तयावरी ॥ असुर चकवोनी झडकरी ॥ सह्यजातीरी बुडाला ॥३९॥
ऐसे जाणोनि पिनाकपाणी ॥ सुदर्शन घेत विष्णूपासोनि ॥ सोडोनि मारिला पापखाणी ॥ रजनीचर तात्काळ ॥४०॥
तेथ जाहले चक्रतीर्थ ॥ स्नाने पावती चारी पुरुषार्थ ॥ त्रिशूळ फेकिला ते तीर्थ ॥ त्रिशूल नामे जाणावे ॥४१॥
सिद्धेश्वरापासून ॥ दंडशते त्रिशूल जाण ॥ वीस धनुष्य तेथून ॥ पतितपावन चक्रतीर्थ ॥४२॥
चक्रतीर्थी अन्नदान ॥ करता तोषे गौरीरमण ॥ पंचवीस धनु चक्रतीर्थाहून ॥ महाभैरव तीर्थ ते ॥४३॥
आश्विनमासी रविवारी ॥ प्रातःकाळी मौन धरी ॥ स्नान करोनि दर्शन करी ॥ फिरोनि उदरी न ये तो ॥४४॥
भैरवतीर्थी करोनि स्नान ॥ घेता कालभैरव दर्शन ॥ पुण्य जोडे काशीहून ॥ यवा आगळे बोलती ॥४५॥
कालभैरव क्षेत्राधिप ॥ देखता पुण्य जोडे अमूप ॥ दग्ध होय महापाप ॥ काय वर्णू ऋषी हो ॥४६॥
चक्रतीर्थ भैरवतीर्थ ॥ मध्ये असे हरिहरतीर्थ ॥ विशालाक्षी कृपा करित ॥ काय वर्णू ऋषी हो ॥४७॥
अष्टमी चतुर्दशी एकादशी ॥ सतिल करता स्नानासी ॥ विशालाक्षी हरिहरासी ॥ तिल बिल्वपत्रे पूजिता ॥४८॥
स्वर्गी राहे तो नर ॥ यावच्चंद्र दिवाकर ॥ ऐसे तीर्थ महाथोर ॥ काय वर्णू ऋषि हो ॥४९॥
अमा रविवारी धेनूसी ॥ देता महाकाल साक्षीसी ॥ मधुकुल्या क्षीरकुल्यासी ॥ भक्षिती पितर तयांचे ॥५०॥
सोमवारी श्रवण येता ॥ स्नान करोनि वस्त्रदाता ॥ त्रिशूलेश्वर तुष्ट होता ॥ सोमलोक मेळवी ॥५१॥
माघशुक्ल द्वादशीसि ॥ मालतीपुष्पे विष्णुसि ॥ पूजिता पावे लक्ष्मीसि ॥ ह्रषीकेशीप्रसादे ॥५२॥
महाशिवरात्री मध्यरात्रीसी ॥ पंचामृते विश्वेश्वरासी ॥ स्नान घालिता त्या नरासी ॥ कैलासवासी मुक्त करी ॥५३॥
कन्याराशीस येता गुरु ॥ बिल्वपत्रे विश्वेश्वरू ॥ पूजिता त्याने महाथोरू ॥ दान दिधले निश्चये ॥५४॥
स्कंद म्हणे ऋषींप्रति ॥ ऐशी तीर्थे अपरिमिती ॥ कृष्णेमाजी पाप हारिती ॥ भक्तजनांचे तात्काळ ॥५५॥
विश्वेश्वर दंडपाणी ॥ माधव कृष्णातटी राहुनी ॥ रक्षण करिती ब्रह्मयज्ञी ॥ भक्तजनांचे सर्वदा ॥५६॥
हा अध्याय वासरमणी ॥ उगवता जाय तम निरसुनी ॥ सत्यज्ञानस्वरूप होवोनि ॥ निरंजनी राहती ॥५७॥
पुढले अध्यायी कथा सुंदर ॥ रामतीर्थमहिमा थोर ॥ ऐकावा तो सपरिकर ॥ अंतर सावध करोनी ॥५८॥
कृष्णाकथा इक्षुदंड ॥ चाखोनि पाहता रस उदंड ॥ तृप्ति पावाल तेणे अखंड ॥ दशमोऽध्याय वर्णिला ॥५९॥
*॥इति श्रीस्कंदपुराणे कृष्णामाहात्म्ये भैरवतीर्थवर्णनं नाम दशमोऽध्यायः ॥*
💥💥💥💥💥💥💥💥💥
